Helderheid

Deze week open ik deurtjes in mijn adventskalender en ontdek woorden die te maken hebben met LICHT.

Helderheid, glans, stralend, levenslicht, licht van de wereld.

Helderheid blijft een beetje “hangen” in mijn hoofd. Wat is nou helderheid? Iets goed kunnen zien? Goed waarneembaar zijn?

Deze adventsperiode ben ik een beetje gegrepen door sterren. Ik weet niet waarom. In een tijd dat alles letterlijk en figuurlijk zo donker is, zijn extra lichtjes binnen en buiten essentieel. Ik heb mezelf voor de Decembermaand een ster met lichtjes gekocht voor op de krans aan onze voordeur en kreeg een paar dagen daarna precies dezelfde ster van een vriendin. “Ik voelde dat ik die voor je moest kopen” :zei ze.

Ik denk op dit moment regelmatig aan hoe de mensen rondom Jezus geboorte leefden. De Romeinen regeerden met harde hand. Geen lantaarns die ’s avonds automatisch aan gaan. Aardedonker. Duisternis.

De herders op het veld. Ze brengen de nacht door bij hun kudde. Waakzaam. Ze zien dan opeens engelen, omgeven door het stralende licht van de Heer (Lucas 2.)

De wijzen (magiers) uit het Oosten. Hebben een ster zien opgaan aan de hemel. Ze willen de nieuwe koning eren (Matteus 2.) Ik vindt dat zo’n wonder op zich. Dat je een ster ziet opgaan. Letterlijk omhoog komen aan de hemel. Geen vallende ster, nee een stijgende ster! En dat het dan ook mogelijk is om die ster te volgen, totdat hij stil bleef staan boven de plaats waar het kindje Jezus is geboren. Wonderlijk.

Ik bevind me veel in de duisternis op dit moment. Het is donker binnen in mij. Geen lantaarns die automatisch aan gaan. Soms wat kaarslicht. Wat zou ik graag zo’n ster zien opgaan en kunnen volgen. Dat de dingen die voor mij liggen duidelijk zijn. Helder. Waarneembaar.

Tot ik me realiseer dat ik een ster kado kreeg. Het gevoel dat ik had toen ik die 2e dezelfde ster uitpakte en zag.

Wonderlijk.

Advertentie

Advent 2019

Laat je licht maar schijnen in de duisternis.

Laat je licht maar schijnen waar geen licht meer is.

Vandaag is het 1e advent. De 1e van vier Zondagen om toe te leven naar Kerst. Het feest van de geboorte van Jezus. Ik heb hier in het verleden al een aantal blogs over geschreven. De betekenis van Advent, de adventskalender en 4 kindergedichten met foto’s. Je kunt ze vinden door aan de rechterkant onder Onderwerp Advent aan te klikken.

Ik wens je een fijne, gezegende voorbereidingstijd toe. Stilte en rust, maar ook drukte en gezelligheid. Een maand met een gouden randje.

Groet, Mirjam.

Champagne (streek)

Als ik me down, melancholiek of verdrietig voel, bekijk ik vaak foto’s. En, omdat ik me de laatste weken zo voel heb ik o.a. foto’s bekeken van de vakanties zo’n 13 jaar geleden tot nu. Wat zijn de jongens daar nog klein! En wat genieten we dan met elkaar. In de loop der jaren hebben we al veel van Frankrijk gezien. Afgelopen Herfstvakantie zijn mijn man en ik saampjes weg geweest. De kleine jongens zijn inmiddels groter gegroeid en bleven thuis. Fijn, de pubers in hun eigen habitat. 🙂 We hebben een heel stuk met de camper door de champagnestreek gereden, waar we een aantal jaren geleden met de kleine jongens ook zijn geweest.

De champagnestreek ligt in het Noorden van Frankrijk en omvat 4 departementen. Ardennes, Marne,  Haut-Marne en Aube.

Het klimaat is vrij mild, onder invloed van een luchtstroom die vanaf de Atlantische Oceaan komt. De winters zijn zacht en de zomers kunnen heet zijn. Over het hele jaar genomen valt er regelmatig neerslag.

De bodem van de champagnestreek bestaat uit een dikke laag krijt met daarbovenop een dunne laag vruchtbare aarde. Die krijtlaag wordt ook gebruikt om kelders in uit te graven. Hierin kun je de champagne daarna goed bewaren omdat er wonderlijk genoeg in zo’n kelder een stabiele temperatuur en luchtvochtigheid aanwezig is. (Bron: Wikipedia).

Wij zijn via het departement Ardennes, “La champagne” binnengereden en hebben een nacht overnacht (op een gratis camperplek) in het dorp Charleville-Mezieres.

Daarna door naar Reims waar ik heel graag weer naar/in “la cathedrale des anges”, “de kathedraal van de engelen” wou. Wat mij betreft 1 van de mooiste kathedralen in Frankrijk. Ik heb er in 2016 al een blog aan gewijd. Te vinden rechts, Onderwerp. Klik op vakanties.

Enfin, na Reims door naar Epernay. Met de camper een nacht gestaan naast een kerkje (met luidende klokken) en platanen en een pleintje met een jeu de boule baan, waarop oude mannekes (urenlang) samen balletjes rolden. Franser en leuker kan bijna niet. Nou……?? Een fles champagne zou het gehele sfeertje wel ietsepietsje leuker maken.

Dus we zijn weer eens gaan kijken op de avenue de champagne. Hier steken de grote wijnhuizen elkaar de loef af met marmer en groot-groter-grootse huizen. Wat een luxe uitstraling. Franse kennissen uit Parijs zeggen dat deze avenue nog duurder is als de Champs-Elysees in Parijs, vanwege al de miljoenen flessen champagne die opgeslagen zijn in de krijtkelders onder de rue.

Uiteindelijk zijn we met een fles gekoelde bubbels terug gegaan naar de camper om daar terwijl de schemer al in viel naar de boulende mannekes te kijken en af en toe aan ons glas te nippen. Ja, zoals ik al dacht. Maakt het leven ietsepietsje leuker.

Muziek

Vanmorgen werd ik wakker met onderstaand nummer in mijn hoofd. Ik denk dat het de bedoeling is dat ik jullie er op attent maak.

Het gaat om het nummer “You say” van Lauren Daigle. Een tot een aantal maanden geleden voor mij onbekende (christelijke) zangeres, die het afgelopen jaar in de top 40 terecht kwam. Het nummer staat op het album “Look up child”. Met een prachtige stem zingt ze een kwetsbaar nummer. Ik heb zelf veel aan de tekst gehad. Ook al voel je je nog zo alleen, je bent geliefd. Als je denkt dat je je zwak voelt, Hij zorgt ervoor dat je je sterker voelt. Ik geloof.

Maar ook als je niet geloofd in God, vindt je dit nummer vast ook prachtig.

Gedicht

 

Soms is loslaten eng.

Je weet niet.

Waar je terecht komt.

Je hebt er geen grip op.

Je ziet het niet.

Maar blijven hangen.

Blijven hopen op verlichting.

Er zelfs naar verlangen.

Zal niet helpen in de juiste richting.

Soms is loslaten beter.

Met beide benen op de grond.

En de wind in je rug.

Zonder te vergeten waar je stond.

(Geen idee wie dit heeft geschreven. Ik kreeg een kaart van iemand en daar stond deze tekst op). Mooi en bemoedigend.

Inktzwam

Na een tijd van droogte werden we in Drenthe getrakteerd op een korte periode met flinke buien. Uit mijn werk vielen ze me opeens op. Zomaar stonden ze er. Een groep geschubte inktzwammen. Geen tijd om er wat mee te doen. Met die gedachte ben ik er een aantal keren langs gereden. Tot ik me bedacht bewust tijd te nemen om voor mijn werk aan even te stoppen om ze te bewonderen en te fotograferen. Een fijne ervaring was dat. Het voordeel van ’s avonds vroeg op bed liggen vanwege mijn rug is dat ik meer over deze zwammen te weten kon komen.

Geschubte inktzwammen dus. Vanaf Juli – Oktober is deze zwam te vinden op pas omgewerkte akkers, weilanden, parken en wegbermen. Een jonge geschubde inktzwam kun je goed eten. Evengoed wordt er in veel landen uit de oudere exemplaren die al vervloeien een soepje bereid. Dit soepje schijnt tot voedselvergiftiging te kunnen leiden. Vroeger ving men het zwarte vocht van de rand op, enkele druppels Arabische gom erbij en je hebt bruikbare inkt.

Leuke weetjes allemaal. Toch eet ik zelf niet zomaar paddenstoelen uit de natuur. Ik ben te bang dat er een giftig exemplaar bij zit.

Weten jullie nog meer bijzonderheden over deze zwam?

Doorstart

En toen was het een hele tijd stil op “wandelenenmeer“.

Heel Nederland doorgewandeld. Meer lukte gewoon niet. Hoe leuk ik het wandelen en vooral het wandelen op hele oude pelgrimspaden ook vindt. Mijn lichaam heeft me de laatste jaren verschillende grenzen gegeven. En het omgaan met die grenzen zijn nog aan de orde van de dag. Maar….. ik heb pelgrimerend door Nederland gewandeld. Het was een geweldige ervaring.  🙂

Zo langzamerhand begint de drang om te schrijven weer terug te komen. Want, dat kan ik nog wel.

En het genieten van kleine dingen. Dat kan ik nog wel.

En fotograferen. Dat kan ik nog wel.

En bewust leven. Dat probeer ik elke dag.

En geloven in God. Dat doe ik nog steeds.

Vandaag heb ik daarom besloten een doorstart te maken. Met een nieuwe naam, een nieuw logo en een nieuw webadres www.levenenmeer.com

Met minder wandelverhalen, maar misschien nog steeds interessant voor jou. Evengoed welkom als je blijft of als je (op)nieuw langskomt.

Groet Mirjam.

Hiking Poles

Ja, het is er eindelijk van gekomen. Deze vrouw heeft wandelstokken gekocht.

Het heeft zijn tijd gekost. Ik wist in eerste instantie niet eens het verschil tussen Nordic Walking sticks en Hiking poles. En ik dacht natuurlijk net zoals vele anderen met mij dat ze voor in de bergen waren, je wel heeeeeel oud moest zijn of wel heeeeel slecht ter been. Evengoed kunnen ze gebruikt worden met de voorgaande 3 redenen, maar ook de jonge, vlotte vrouw en man van deze tijd gebruikt ze. Laat ik nou net tot die laatste categorie behoren. 🙂 Nee, hoor grapje natuurlijk.

Ik hoorde er steeds meer positieve dingen over. Op de rugscholing van afgelopen najaar kwamen ze meerdere malen ter sprake en ik zag ze ook steeds meer afgelopen jaar tijdens mijn wandelingen. Dat heb je ook als je zwanger bent, zie je overal zwangeren of kinderwagens.

Maargoed, dan heb je het besloten, maar welke moet je dan kopen?

Dat is een moeilijk punt en tegelijk denk ik ook voor iedereen verschillend. Hoeveel geld wil je er aan uitgeven? Welk merk heeft je voorkeur? Wil je inklapbare? Het is geenzins mijn bedoeling om hier een merk te promoten. Ik heb dus heel wat gesurfd on the internet en een keuze gemaakt waarvan ik dacht dat het goed bij me paste.

Afgelopen week ben ik met oefenen begonnen. Ik moet wel in een ritme komen. Eerst maar wat alleen in het bos, zodat niemand me ziet klungelen. Bolt mijn hondje moet er ook aan wennen. ik heb hem al een paar keer bijna aan de carbon punt geregen. Toch loopt het verrassend relaxed. Ik heb nog niet met rugzak geoefend. Dat komt nog… dus wordt vervolgt.

 

Meditatieavond Thema Aandacht

Binnen mijn kerk gemeente zijn er naast de Zondagse kerkdiensten ook vele andere mogelijkheden om aan geloofsbeleving te doen. Ik heb mij voor 3 meditatieavonden ingeschreven rondom 3 thema’s. Het 1e thema ging over aandacht. Er werd een tekst voorgelezen. In dit geval uit een boekje met columns van J.J. Suurmond. Daarna in stilte dit stuk tekst overpeinzen/mediteren, zo’n 10 minuten. Vervolgens wat in je opkomt in stilte creatief vormgeven. Daarvoor kon worden gebruikt klei, verf, collages etc.

Er stond in de tekst iets over de 3 eenheid van God. Vader, Zoon en Heilige Geest.

Ik moest terugdenken aan mijn volwassen doop in 1995. Het gevoel daarvan en hoe emotioneel ik toen geloofde versus de ontwikkeling die je daarin doormaakt.

Ik heb het papier met ecoline “gedoopt”. In 3 kleuren.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dopen

In de naam van

De Vader

De Zoon

De Heilige Geest

3

Geloof hoop liefde

Blauw groen roze

Levende God

Het leven inblazen

Er ontstaan wegen, paden.

Korte wegen en lange wegen.

Een weg om alleen te gaan.

Wegen die elkaar kruizen.

Een weg om samen op te lopen.

Gedicht

Steek een kaars aan in het duister,

laat het licht toe in je hart.

Maak je handen niet tot vuisten,

streel maar zacht, wat is verhard.

 

Steek een kaars aan in het duister

en zaai vrede waar je gaat.

Steek je armen uit en luister,

naar de mens die naast je staat.

 

Steek een kaars aan in het duister,

eer wat kwetsbaar is en klein.

Ga geduldig tot het uiterst,

laat waar jij bent liefde zijn.

Ik weet niet wie dit gedicht geschreven heeft.