18 Augustus 2015
Vanmorgen al vroeg wakker. Om 5 uur gingen mijn ogen open. Nou ogen? 1 oog kreeg ik niet open. Door een prikmug gestoken. Zag er niet uit! Helemaal opgezet. Waar ben ik eigenlijk. Oja, in het priesterhuis. Mijn moeder werd ook wakker. We hebben een tijdje liggen kletsen en zijn daaarna nog even in slaap gesukkeld.
Om half 8 uiteindelijk opgestaan en om 8.15 uur naar de grote eetzaal om te ontbijten. Ik had al geschreven dat we ontroerd waren door het bordje Jacobspilger bij onze gedekte onbijttafel. Attent!
We gaven onze financiële gift aan de dame achter de receptie en liepen daarna zo Kevelaer uit. Langs een ommuurde kloostertuin. We hadden even een momentje met een roodborstje. Mijn moeder kreeg hem (of haar) zo mooi op de foto. Wonderlijk.
Op het hoogste punt in Twisteden bekeken we op ons gemak de H. Quirinuskerk. Geen stempel te verkrijgen in de omgeving.
Na de kerk kwamen we een klein kapelletje tegen met erin een prachtig in hout uitgevoerd gedeelte van de kruiswegstatie.
We liepen een heel stuk langs allerlei kwekers van heide, asperges en mais. En we wilden net het bos in lopen toen we het gevoel hadden verkeerd te gaan. Het wandelboekje eens bestudeerd en het bleek dat je ook door het bos (Steprather Wald) kon, maar dan zou de wandeling 3,5 km. korter zijn. Onze wandeltocht vandaag was een kleine 20 km. lang. Deden we er wat af dan zouden we wel erg vroeg in Walbeck zijn. Dus besloten om terug te lopen. We kwamen bij de Niers uit die we volgden tot we terug op de pilgerweg waren. Voor het heidedorp Lullingen, veel heide!
In het dorp kwamen we langs een bakkerij. Aldaar een goede bak koffie en een berlinerbol gegeten. Achteraf vergeten om bij de St. Rochuskapel te kijken. En zo liepen we via bos met overal bramenstruiken (even lekker snoepen) langs Kasteel Steprath (voormalig waterburcht) en Kasteel Walbeck het dorp Walbeck binnen. Het is er rustig. Het lijkt wel een slaapstad. Veel winkeltjes en horeca zijn gesloten. Zo ook ons hotel.
Walbeck is een mekka voor de aspergeliefhebber. In de aspergetijd schijnt het er heel bedrijvig te zijn en daarna slaapt het dorp weer in. We hebben het dorp eens aan een nadere kennismaking onderworpen. Naast het posthotel staat de St. Nicolaaskerk en de Luciakapel. We zijn op zoek gegaan naar een stempel. Dit had nog wel veel voeten in de aarde. Uiteindelijk via, via, via kwamen we bij een diaken van de kerk die ons een stempel kon geven en ook de kerk en kapel kon laten zien. Hij nodigde ons uit voor de volgende ochtend. Dan was er om 8.30 uur een korte dienst in de kapel.
Ik had in het posthotel de goedkoopste kamer gereserveerd. Ik kreeg een bevestigingsmail thuisgestuurd met verdere informatie. Of ik deze wilde ondertekenen en terug wilde sturen. In de mail stond of we begrepen dat we op de 2e etage een kamer hadden gereserveerd die alleen via een hele steile trap bereikbaar was. Ik dacht toen nog, valt vast wel mee, maar in de praktijk moest je er vooral niet aan denken dat er brand uit zou breken. We sliepen naast de klokkentoren. Dat leek eerst heel leuk, maar ik zal later vertellen waarom ik de halve nacht niet heb geslapen.
We hebben ons beneden tegoed gedaan aan een heerlijke Deutsche schnitzel met sehr viel zwiebeln. Lekker douchen en dan op 1 oor.
Leven & Meer 