Deze week open ik deurtjes in mijn adventskalender en ontdek woorden die te maken hebben met LICHT.
Helderheid, glans, stralend, levenslicht, licht van de wereld.
Helderheid blijft een beetje “hangen” in mijn hoofd. Wat is nou helderheid? Iets goed kunnen zien? Goed waarneembaar zijn?
Deze adventsperiode ben ik een beetje gegrepen door sterren. Ik weet niet waarom. In een tijd dat alles letterlijk en figuurlijk zo donker is, zijn extra lichtjes binnen en buiten essentieel. Ik heb mezelf voor de Decembermaand een ster met lichtjes gekocht voor op de krans aan onze voordeur en kreeg een paar dagen daarna precies dezelfde ster van een vriendin. “Ik voelde dat ik die voor je moest kopen” :zei ze.
Ik denk op dit moment regelmatig aan hoe de mensen rondom Jezus geboorte leefden. De Romeinen regeerden met harde hand. Geen lantaarns die ’s avonds automatisch aan gaan. Aardedonker. Duisternis.
De herders op het veld. Ze brengen de nacht door bij hun kudde. Waakzaam. Ze zien dan opeens engelen, omgeven door het stralende licht van de Heer (Lucas 2.)
De wijzen (magiers) uit het Oosten. Hebben een ster zien opgaan aan de hemel. Ze willen de nieuwe koning eren (Matteus 2.) Ik vindt dat zo’n wonder op zich. Dat je een ster ziet opgaan. Letterlijk omhoog komen aan de hemel. Geen vallende ster, nee een stijgende ster! En dat het dan ook mogelijk is om die ster te volgen, totdat hij stil bleef staan boven de plaats waar het kindje Jezus is geboren. Wonderlijk.
Ik bevind me veel in de duisternis op dit moment. Het is donker binnen in mij. Geen lantaarns die automatisch aan gaan. Soms wat kaarslicht. Wat zou ik graag zo’n ster zien opgaan en kunnen volgen. Dat de dingen die voor mij liggen duidelijk zijn. Helder. Waarneembaar.
Tot ik me realiseer dat ik een ster kado kreeg. Het gevoel dat ik had toen ik die 2e dezelfde ster uitpakte en zag.
Wonderlijk.
