Op het moment lijkt het wel Herfst. De wind heeft om ons huis geblazen vannacht en de regen kwam met bakken uit de lucht. Ik voel me altijd zo veilig en geborgen in mijn lekkere bed. Maar van die stormachtige dagen zijn uitermate geschikt om te wandelen en om de serie “de weg naar Santiago” te kijken. Ik heb ze allemaal al bekeken, maar af en toe begin ik weer bij het begin.
Onze 1e dag pelgrimeren vorige week Maandag was eigenlijk een reisdag. Evengoed onderweg zijn. We hoopten voor de avond in Kevelaer aan te komen. Dus met de auto naar Lent, trein naar Nijmegen, bus naar Kleve en dan de trein naar Kevelaer. Mijn moeder was tegen 13 uur bij mij. Het is altijd een heel geregel m.b.t. de kinderen als ik weg ga. Maar mijn man red zich er prima mee en dan boffen we nog met een lieve oppasmoeder en buuv.
De reis ging voorspoedig tot Nijmegen. We stonden met een aantal anderen te wachten op de bus naar Duitsland. Bleek de bus te zijn geweest zonder dat wij het allemaal hadden gezien. En die bus kwam 1 keer per uur. Wat een tegenvaller. We maakten van de nood een deugt en zijn lekker aan de doner kebab gegaan. Het heeft die hele maandag geregend. Het leek wel 1 grote bui. Uiteindelijk liepen we net voor 19 uur Kevelaer in. Ik hoopte dat we de kaarsenceremonie nog konden meemaken.
Op dat moment belde er me iemand met een Duits nummer. Ik was al een paar keer gebeld onderweg dus ik nam een beetje geïrriteerd op met “Hallo”? Ik dacht nog “blijft iedereen me nou bellen deze week”? Het was de dame van het Priesterhuis, of we nog kwamen vandaag. Jazeker! Ze dacht dat we rond 16 uur bij haar zouden zijn. Misverstand in het Duits denk ik. Of we zo snel mogelijk konden komen want ze was bijna vrij?! Oké, dan maar niet naar de kaarsenceremonie. Bij de ingang bleek ze niet al te vriendelijk. M.a.w. zoek het zelf maar uit. Ik vroeg zo beleefd mogelijk waar onze kamer was en het ontbijt morgen. Ze snauwde me af. Mijn moeder en ik konden niet meer eten nu! Dat bedoelde ik niet. Het ontbijt? Frühstück? Het luik ging weer dicht, ik zag haar achter haar computer kruipen en haar oordopjes van de i Pod weer indoen. En daar sta je dan met je goede gedrag. Een beetje een vervelende smaak in de mond. We lieten ons er echter niet door uit het veld slaan. Daar was het gebouw waar we mochten overnachten te mooi voor. En ik zal je zeggen dat dit onze enige vervelende ervaring was met andere mensen deze week.
Wat sliepen we op een prachtige kamer! We waren dankbaar.
We zijn zo snel mogelijk met de paraplu Kevelaer ingegaan. De kaarsenceremonie bleek helemaal niet plaats te vinden, maar we zagen wel allemaal mensen naar de Mariabasiliek gaan. Zou daar nog een dienst zijn? Het bleek een bedevaart groep uit Bergen op Zoom. We hebben een stuk van de eredienst meegemaakt. Deze groep verbleef ook in het priesterhuis.
Daarna op zoek naar koffie met kuchen. Deze keer namen we “donauwelle”. Een cakebeslag, met kersen, botercreme en chocolade. Verrukkelijk. 🙂
Genoten hebben we nog die avond. We zijn op onderzoek uit gegaan in het priesterhuis. Wat een bijzonder gebouw! Wat een mooie kunst en alles zo goed verzorgd en onderhouden. Vanaf morgen gaan we wandelen…..
Vandaag is een speciale dag. Allereerst beleef ik 24 jaar vriendschap met mijn beste mannelijke vriend, mijn man. Zoveel jaar geleden kregen we “verkering” tijdens Delfsail in Delfzijl. Volgend jaar met leven en gezondheid al een kwart eeuw bevriend.
En vandaag is het precies 2 jaar geleden dat ik met mijn moeder aan het Jacobspad begon. Beide lieverds krijgen een kadootje van me. Maar ook ik ontvang een cadeau. Mijn moeder en ik gaan vandaag richting Kevelaer om weer een week te pelgrimeren op het Jacobspad Limburg.
Dus ik zeg tot later! Bon Camino!
Bedevaart.
Een bedevaart of pelgrimage is een (pelgrims)reis naar een bedevaartsoord die een bijzondere betekenis heeft binnen een religie. In alle wereldgodsdiensten is de pelgrimage een belangrijk onderdeel van de geloofspraktijk. Een bekend voorbeeld in het christendom is de pelgrimstocht naar Santiago de Compostela.
Staat voor de pelgrimsroute naar Santiago de Compostela.
De ‘Credencial del Peregrino’, letterlijk de ‘geloofsbrief van de pelgrim’, is het op naam gestelde persoonlijke document dat bevestigt dat je als pelgrim onderweg bent.
Het paspoort is genummerd, voorzien van je naam, paspoortnummer en de afgifte datum. Het wordt ook wel het ‘pelgrimspaspoort’ of de ‘stempelkaart’ genoemd.
Is een discipel en apostel van Jezus. In de christelijke iconografie is de Jacobsschelp diens attribuut. Deze is bevestigd aan zijn hoed, mantel of knapzak. Ook wordt hij vaak afgebeeld met een staf. het attribuut van de pelgrim.
Jacobspad.
Pelgrimspaden vernoemd naar Jacobus de Meerdere.
Kaap Finisterre.
Is een granietheuvel met een hoogte van 600 meter in de gemeente Fisterra, in Galicië, Spanje.
De naam Finisterre is afgeleid van het Latijnse Finis Terrae, het einde van de wereld, oftewel daar waar de wereld ophoudt. Veel Pelgrims lopen na Santiago nog door naar deze plek.
Nederlands Genootschap van Sint Jacob.
Heeft zich als doel gesteld de belangstelling voor de pelgrimstocht te verdiepen. Je kan lid worden. Ze helpen o.a. fietsers en wandelaars op weg die naar Santiago de Compostela willen.
Pelgrim.
Het woord pelgrimeren komt uit het Latijn. Daar wordt een pelgrim, peregrinus genoemd, een woord dat is samengesteld uit per (door, over, voorbij) en ager (akker). Een pelgrim is dus iemand die door of voorbij de akkers trekt.
Pelgrimeren.
Zie begrip bedevaart.
Refugio.
Is een pelgrimsherberg. Deze overnachtingsmogelijkheden liggen vaak op dagafstand van elkaar en kosten weinig geld op vertoon van de pelgrimspas/credential.
Santiago de Compostela.
Is een stad in het Noordwesten van Spanje. Santiago betekent Sint Jacobus. De stad heeft circa 100 000 inwoners en is het einde van de bedevaartstocht waar deze blog over gaat.
Volgens een legende zou het graf van de apostel Jakobus, zich hier bevinden. Zijn stoffelijk overschot zou, nadat hij in Palestina was onthoofd, in een stenen boot zijn gelegd waarin twee van zijn discipelen meereisden. De boot bereikte vanzelf de Galicische kust, waarna het dode lichaam werd begraven in de berg Libredón. Over het graf verrees een machtige basiliek.
Vrienden op de fiets.
De stichting Vrienden op de fiets is een non profit netwerk van goedkope overnachtingsadressen voor wandelaars en fietsers. Als donateur betaal je 8 euro per jaar en krijg je toegang tot dit netwerk.
Afgelopen zaterdag de 8e November werd er in Roermond de najaarsbijeenkomst gehouden van het genootschap van Sint Jacob. Mijn moeder en ik zijn er vorig jaar lid van geworden toen we besloten om de Jacobspaden te bewandelen.
Wat me aansprak is dat het dit jaar in Roermond was en dat het veelal ging over het Jacobspad Limburg. Mijn moeder en ik zijn namelijk bijna aan dat pad (boekje) toe.
We zijn vroeg op weg gegaan met de auto en kwamen 9.45 uur aan bij het Bisschoppelijk College Broekhin alwaar we werden ontvangen met een kop koffie en een groot stuk appel/abrikoos vlaai. Om 10.30 had ik ons ingeschreven voor de Stadswandeling in Roermond. We werden met een bus naar het centrum gebracht.
Onder leiding van een stadsgids ging de Jacobuswandeling eerst naar de St. Christoffel kathedraal. Het is een laatgotische kruiskerk uit 1410. Bovenop de kerk staat het beeld van Christoffel. De patroonheilige van o.a. reizigers en pelgrims. Het beeld is van goud en 3 meter en 60 cm. hoog. De totale lengte van de toren is 85 meter.
De binnenkant overtrof al mijn verwachtingen. Ik heb nog nooit zo’n mooie onderhouden kerk gezien. Prachtig glas in lood, een apart Jacobskapelletje, kunst en allerlei Jacobalia (sporen van Sint Jacobus).
Op onze wandeling kwamen we vervolgens langs de Munsterkerk. In Nederland de enige kerk in laat romaanse stijl. De kerk werd gebouwd als onderdeel van een cisterciënzer vrouwenabdij rond 1218.
Uiteindelijk kwamen we via de Maria Theresiabrug bij de Voorstad Sint Jacob uit. Een plek waar vele Jacobalia te zien zijn. De wandeling was ongeveer 2 km. lang en we gingen met de bus terug.
Na een heerlijke lunch zijn we even over de infomarkt gelopen. Mijn moeder wilde het wandelboekje nog kopen.
Daarna hadden we nog 2 lezingen voor de boeg.
“Pelgrimeren door Limburg: Het Jacobspad” & “Kruisen en Kapellen langs de Limburgse Camino”.
Moe maar voldaan zijn we naar ons overnachtingsadresje gereden van vrienden op de fiets in Lent. Maar daarover later meer. Morgen (Zondag 9 November) staat er nog een wandeldag op het programma.
In de herfstvakantie heb ik heerlijk veel boeken gelezen. Wat het onderwerp pelgrimeren betreft probeer ik ze eerst via de bib te lenen. Om alles gelijk te kopen? Niet alle boeken zijn me dat waard. Maar…
…het boek “Een wonder op je pad” (pelgrimeren naar Santiago de Compostela) van Marije de Nood koop ik zeker. Naast de verhalen over wonderervaringen op de camino en inspirerende teksten staan er ook oefeningen in om met een nieuwe blik naar je leven te kijken.
Afgelopen dinsdag heb ik een oefening uit het boek ter harte genomen. Geef je over aan een avontuur. Door mijn blog beleef ik alles opnieuw. Je gaat als het ware op vakantie in je eigen leven. (citaat van Marije)
Ik kwam er zo achter dat ik weinig foto’s heb gemaakt van de kerken onderweg. Terwijl we eigenlijk van kerk naar kerk lopen. Wel of niet aan de apostel Jacobus gelinkt. Dus ik ging dinsdag foto’s maken in Grunningen. Ik heb me overgeven aan het toeval, het lot en wilde me vandaag niet druk maken over wat allemaal nog moest en wat nog komen ging deze week.
Ik heb foto’s gemaakt bij de St. Stephanuskerk in Noorddijk en daar een boterhammetje opgepeuzeld in een Noabertuintje.
Daarna naar Garmerwolde. Er stond een fiets voor de kerk en ik liep naar binnen. Er waren tot mijn verbazing 2 dames binnen. 1 dame poseerde in een wijd gewaad. Eerst werden er foto’s gemaakt en daarna werd er op een heel groot doek geschetst. Ik stoorde hun niet en mocht de kerk van binnen bekijken. Er waren heel veel gerestaureerde schilderingen in de kerk te vinden. Allerlei apostelen maar geen Jacobus. De stichting Groninger kerken probeert dit allemaal in stand te houden. Bijzonder!
In Thesinge kon ik 2 kerken op de foto zetten en toen ik het dorp uit reed viel mijn oog op een wegwijzer naar Santiago. Mijn moeder en ik zijn er ook langs gewandeld weet ik nog. Ik kon me niet meer herinneren of we er een foto van hadden gemaakt dus ik stapte uit de auto en voegde daad bij woord.
In de tuin was een man bladeren aan het harken. We raakten met elkaar in gesprek. Deze meneer had in 5! maanden van Uithuizen naar Santiago gelopen. Hij nodigde me uit binnen voor een bakje koffie. Heel gastvrij maar door mijn hoofd spookte van alles op dat moment. “Je gaat toch niet zomaar bij een vreemde man koffiedrinken?” “Ik kan wel vermoord worden!” Door de vele thrillers die ik heb gelezen en alle berichten in de media ben ik bang geworden. En vele mensen om mij heen ook merk ik. We leven in een angstcultuur. Maar ik zou vandaag op avontuur dus…….ik ben mee naar binnen gegaan. Meneer bleek ook een vrouw te hebben die vroeger mijn beroep (verpleegkundige) ook had uitgeoefend. Het was een hele bijzondere ontmoeting. Wat een interessante verhalen. Deze ontmoeting heeft me veel gebracht.
Om 12.30 uur zou ik lunchen met mijn moeder in Appingedam. Dat was wel weer gepland. : ) Dat hebben we gedaan in brasserie Nicolaas in de Nicolaaskerk. Deze kerk heeft ook een ander doel gekregen. Stichting NOVO werkt er samen met mensen met een beperking. Ze runnen samen een brasserie. Na de lunch weer op huis aan. Daar kwamen de kinderen weer uit school, koken, stofzuigen en de hele mikmak. Maar ik heb de hele dag een positief en fijn gevoel gehouden. Ik heb een angst overwonnen en een begin gemaakt om mijn mensbeeld bij te stellen.
Nicolaaskerk
In de gehaastheid van het bestaan is het een verademing om in alle rust, in het tempo van je eigen lichaam, langs mensen en landschappen te trekken.
Al wandelend ben je intenser bezig met wat je onderweg ziet.
Wandelen maakt beschouwingen in je wakker, die in het drukke leven van alledag niet gauw zomaar naar boven komen.
Wandelen leidt zo tot bezinnen.
Wandelen wordt pelgrimeren wanneer men trekt langs & naar oorden die vanouds als heilige plekken worden geëerd en in stand gehouden.
Het onderweg zijn is alleen al waardevol, maar een pelgrimstocht heeft ook een doel.
Bovenstaande tekst is niet van mijzelf, maar heb ik ergens op internet gevonden.
In deze uitleg schuilt mijn motivatie om met het Jacobspad te beginnen.
Leven & Meer 