Hiking Poles

Ja, het is er eindelijk van gekomen. Deze vrouw heeft wandelstokken gekocht.

Het heeft zijn tijd gekost. Ik wist in eerste instantie niet eens het verschil tussen Nordic Walking sticks en Hiking poles. En ik dacht natuurlijk net zoals vele anderen met mij dat ze voor in de bergen waren, je wel heeeeeel oud moest zijn of wel heeeeel slecht ter been. Evengoed kunnen ze gebruikt worden met de voorgaande 3 redenen, maar ook de jonge, vlotte vrouw en man van deze tijd gebruikt ze. Laat ik nou net tot die laatste categorie behoren. 🙂 Nee, hoor grapje natuurlijk.

Ik hoorde er steeds meer positieve dingen over. Op de rugscholing van afgelopen najaar kwamen ze meerdere malen ter sprake en ik zag ze ook steeds meer afgelopen jaar tijdens mijn wandelingen. Dat heb je ook als je zwanger bent, zie je overal zwangeren of kinderwagens.

Maargoed, dan heb je het besloten, maar welke moet je dan kopen?

Dat is een moeilijk punt en tegelijk denk ik ook voor iedereen verschillend. Hoeveel geld wil je er aan uitgeven? Welk merk heeft je voorkeur? Wil je inklapbare? Het is geenzins mijn bedoeling om hier een merk te promoten. Ik heb dus heel wat gesurfd on the internet en een keuze gemaakt waarvan ik dacht dat het goed bij me paste.

Afgelopen week ben ik met oefenen begonnen. Ik moet wel in een ritme komen. Eerst maar wat alleen in het bos, zodat niemand me ziet klungelen. Bolt mijn hondje moet er ook aan wennen. ik heb hem al een paar keer bijna aan de carbon punt geregen. Toch loopt het verrassend relaxed. Ik heb nog niet met rugzak geoefend. Dat komt nog… dus wordt vervolgt.

 

Advertentie

Wandelen & De Graanrepubliek

Afgelopen week zijn mijn moeder en ik gestart met 1 van de vele wandelingen die uitgezet zijn door “Waddenwandelen”. 1200 kilometer aan wandelmogelijkheden dichtbij het wad. Er bestaat zelfs een app. Wij hebben gekozen voor een gedeelte van de wandeling “De Graanrepubliek”. Het landschap maakt de geschiedenis tastbaar: de rijkdom van de herenboeren, de graanbaronnen en het harde leven van de boerenarbeiders en -meiden.. Echter….

Er bleek een stormachtige dag met veel (mot)regen te zijn voorspeld. Evengoed toch de stoute schoenen aangetrokken en op naar Bad Nieuweschans. De plaats dichtbij Duitsland is natuurlijk heel bekend om zijn bronnenbad en aldaar in de brasserie hebben we een flinke bui laten overtrekken onder het genot van koffie met hun bekende worteltjestaart.

Maar even door de zure appel heen bijten. Gelijk al wat verkeerd gelopen. Ik ging ervan uit dat het station dichtbij het kuuroord zat. Het leverde echter wel bijzondere plekjes en gebouwen op.

Met de auto naar het station en daar zien we al duidelijk aangegeven waar we moeten beginnen. Je kan evengoed ook zelf een route maken. Het hele wandelnetwerk hangt van knooppunten aan elkaar, net zoals veel fietsroutes zijn opgebouwd.

We lopen richting Nieuwstatenzijl, langs de Westerwoldsche Aa. Een oud riviertje nabij Westerwolde dat richting de Dollard stroomt en deels rijksgrens is.

Via een pad vol “Grunniger klaai” lopen we vol tegen de wind en regen door de velden.

We passen het pad wat aan, want we willen langs een aantal prachtig uitziende herenboerderijen lopen.

Vervolgens snijden we een stuk van de route af, want 18 kilometer is vandaag voor mijn lichaam teveel van het goede. Een mens moet zijn beperkingen toegeven. We eten in Drieborg onze meegebrachte lunch zonder regen! Daarna via Nieuw Beerta i.p.v. er omheen. Hier staan ook imposante boerderijen. De klei ligt er kaal en donker bij. De landerijen zullen in de Zomer een hele andere uitstraling hebben. Het graan vermaalt men niet meer tot broodmeel, maar wordt verkocht als veevoer. Het stro wordt tot grote balen geperst. Via een lange weg terug richting Nieuweschans. Dat laatste stuk een beetje saai. Veel regen en storm. Mijn moeder had regelmatig ruzie met haar paraplu. Toch kijkt ze wel heel gelukkig. 🙂

Wandelen & de Heilige Driehoek.

De heilige driehoek in Oosterhout bestaat uit een aaneengesloten gebied met als kern drie aan elkaar grenzende kloostercomplexen. Sint Catharinadal, de Onze Lieve Vrouweabdij en de Sint Paulusabdij.

De wandeling start bij de Sint Anthoniuskerk. Deze kerk is gebouwd door architect P.J. Cuypers. Ik heb al meer werk van hem gezien. De bekendste ontwerpen zijn echter het Rijksmuseum en Centraal Station in Amsterdam.

Aan de overkant is een muur. Dit is de grens van de slotzusters van de OLV Abdij. Er is in het midden van de muur een abstract kunstwerk te zien van kunstenaar Paul Elshout. Het staat symbool voor de verbinding tussen het besloten kloosterleven en het drukke leven daarbuiten. Als je langs de muur loopt wordt je begeleid door een blauw meelopend licht. Heel bijzonder.

Via de Hoogstraat, loop ik naar de Paulusabdij. Deze abdij is in 1906 gebouwd door de Benedictijnen. Bouwer was architect Dom Bellot. In 1941 telde het klooster zo’n 100 monniken. Uiteindelijk hebben de laatste monniken in 2006 het klooster verlaten. Het klooster wordt nu bewoond door de leefgemeenschap Chemin Neuf, een oecumenische orde met aandacht voor bezinning.

Ik loop linksaf de Kloosterdreef in en kom langs Sint Catharinadal. Door het poortgebouw zie ik een oud kasteel. De Blauwe Kamer genoemd. Het kasteel is 1 van de vijf slotjes van Oosterhout.

Als je op de t-splitsing linksaf zou gaan, kom je bij de Onze Lieve Vrouweabdij Abdij waar ik afgelopen week te gast was. Ik schrijf echter nog een apart blog over dit klooster en haar bewoners. Ik loop nu de heilige driehoek uit en kom langs een stukje middeleeuws landbouwcultuur in de vorm van bolakkers. Voor een goede afwatering werden de akkers bol geploegd.

Wat me opvalt zijn de straatnamen. Vooral het straatje Helleke vind ik grappig klinken. En juist aan dat straatje bevind zich een Mariakapel. Gebouwd uit dankbaarheid omdat Oosterhout het grote oorlogsgeweld bespaard is gebleven. Het Kapelleke van het Helleke.

De wandeling loopt nog verder via een aantal monumentale panden. Totaal ongeveer 4 km. lang.

Wandelen & Sittard

Zoveel te zien in Sittard en zoveel foto’s gemaakt.

Even een toegift op mijn wandelverslag van gisteren.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Wandelen & Landgoed Ekenstein

Vorige week was er voor vandaag wat zon voorspeld en zeker geen 11 graden en miezerige regen de hele dag. Evengoed heb ik de stoute (wandel)schoenen aangetrokken met mijn zusje. Een korte wandeling over Landgoed Ekenstein in Appingedam.

Ekenstein is 1 van de twee borgen die in de Ommelanden bij Tjamsweer (gemeente Appingedam) aan de weg langs het Damsterdiep (thans de Alberdaweg), werden gebouwd. De andere is de naast Ekenstein gelegen borg Rusthoven uit 1686, die tot de aangrenzende gemeente Loppersum behoort.

Ekenstein

Rusthoven

 

 

 

 

 

 

 

 

 

In de eerste helft van de twintigste eeuw raakte de borg in verval, maar in 1946 werd Ekenstein aangekocht door de gemeente Appingedam. Het park werd opgeknapt en er kwamen een reigerreservaat en recreatieve voorzieningen, zoals een hertenkamp en een kinderboerderij. In 1957 werden de borg en het bijbehorende Schathoes, waarin een restaurant gevestigd werd, in gebruik genomen. Ekenstein is zowel een hotel, als een restaurant en een conferentieoord. Een moderne uitbouw in een heel andere stijl is aan de oorspronkelijke borg toegevoegd.

(tekstbron: Wikipedia.)

Die moderne uitbouw vinden mijn zussie en ik zonde. In onze beleving moet de uitbouw iets zijn in dezelfde stijl.

In de provincie Groningen zijn inmiddels “25 Ommetjes” uitgezet door Landschapsbeheer Groningen. Als je het Ommetje Wirdum (8 km.) loopt kom je ook een stukje over het landgoed. http://www.wandelen.groningen.nl

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Wandelen & Bourtange

Het lange afstandswandelen is de laatste maanden vanwege mijn gezondheid niet mogelijk. Toch maar niet bij de pakken neerzitten en proberen om korter te wandelen.

Zo ook de eerste week van Maart. Mijn moeder en ik hadden deze week ingepland om te pelgrimeren. De teleurstelling was voor ons allebei groot toen ik dit af moest zeggen. We hebben elkaar die week opgezocht in Bourtange. Gewoon even samen zijn.

Vesting Bourtange (in het Gronings: Boertang) is een vestingdorp in de provincie Groningen, dat tijdens de Nederlandse Opstand is aangelegd. Bourtange ligt in de gemeente Vlagtwedde, in de streek Westerwolde. Het is een beschermd dorpsgezicht. Hoewel de grachten en muren anders doen vermoeden, heeft Bourtange nooit stadsrechten gehad.

(Informatiebron:wikipedia.)

Net als met Biessum heb ik met Bourtange ook een speciale band. De zus van mijn oma woonde net buiten het dorp met haar man. Ik heb geweldige jeugdherinneringen aan haar. Mijn zusje en ik mochten elke vakantie een weekje uit logeren bij “tante Trijntje”. Ze nam de honneurs waar voor mijn oma/haar zus, die al jong gestorven was. Niks was te gek. Alles mocht. Geen zin om te douchen? Doe je het toch niet… Laat opblijven. Schommelen op een plankje in de appelboom. Grote zwarte spinnen kwamen we tegen en samen met mijn zusje in een tweepersoonsbed met wollen dekens. Gebakjes en theeparty’s, alles kon. Jammer genoeg is ook zij al heel wat jaartjes geleden overleden.

Mijn moeder en ik hebben haar graf bezocht, koffie gedronken in ’t oal Kroegie en heerlijk gewandeld door en om “Boertang” heen. Zeker een aanrader!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Wandelen & Biessum

Januari loopt alweer bijna op zijn eind. Dat doet mijn gemoed wel goed. Januari is voor mij altijd een maand die ik voor mijn gevoel een beetje door moet ploeteren. Door moet zien te komen. Na Januari wordt alles lichter. Ik hoor weer meer vogels. Vooral ’s avonds tegen de schemer vind ik dat prachtig. We gaan richting Lente. We gaan richting de 40 dagentijd en Pasen.

Wat me opviel aan de maand Januari is dat bijna alle seizoenen zijn langsgetrokken. Toen ik de 1e week van deze maand naar het klooster ging, kwamen de Noordelijke provincies in een ijzelige toestand terecht. Mijn kinderen hebben voor het eerst in hun leven 3 dagen ijzelvrij gehad. Via Zwolle, Amersfoort en Amsterdam ben ik in Egmond terecht gekomen. Naarmate ik dichterbij Amersfoort kwam steeg de temperatuur, de weg was beter begaanbaar en uiteindelijk was het verschil zo’n 15 graden. In Egmond leek het Lente. Ik hoorde en zag vogels.

Gisteren tijdens mijn wekelijkse wandeling met een vriendin leek het wel herfst. Striemende regen, wind. Veel wind. Je hersenen waaien er helemaal schoon van. Met blossen op de wangen kwamen we terug.

Afgelopen Maandag was ik bij mijn moeder. Het was 13 graden. Zonnetje erbij. We hebben een heerlijk rondje Biessum gewandeld. Biessum ligt op of eigenlijk rond een wierde, die behoort tot de best bewaarde in de provincie Groningen. Het dorpje ligt tegen Delfzijl aan. De oorspronkelijke stervormige verkaveling is nog vrijwel helemaal terug te vinden. De woningen en boerderijen staan aan de “De Ossenweg”, die nog intact is. Ik heb een speciale band met de kerk in Biessum. De ouders van mijn schoonvader liggen op het kerkhof begraven. Mijn schoonouders zullen er zelf worden begraven en mijn man en ik zijn in het kerkje getrouwd. Kers op de taart was dat ik de 1e sneeuwklokjes van 2016 zag. Een frêle bloemetje die het kopje laat hangen. Voor mij elk jaar weer de bevestiging, het zal weer lente worden. 🙂

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Wandelen & op de uitkijk

Zoals ik al eerder schreef, heb ik me voorgenomen meer te bewegen. Vorige week de 1e keer hydrotherapie. Ik kwam letterlijk in een warm bad terecht. Een gezellige groep en allerlei oefeningen gedaan. Best pittig. Ook een mooie wandeling gemaakt. Er is weer veel gerooid in het bos. Het is heel nat. Diepe bandensporen op de wandelpaden. Mijn vriendin wilde mooie takken het bos uit slepen om iets creatieverigs mee te doen. Zoals we al vaker hebben gedaan stonden we op de uitkijk te koekeloeren naar de boswachter of andere “belangstellenden”. Ze liep met mooie takken het bos uit. Sprokkelaarster. Het creatieve eindresultaat heb ik nog niet gezien.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Wandelen & de Zeegserloop

Tijdens het weekend weg met mijn zusje in Schipborg, hebben we de Zeegserloop van zo’n 5 kilometer gewandeld. De wandeling begint bij Café de Drentsche Aa.

We wandelden langs het stuifzandgebied de Zeegser duinen. Een gebied met veel heide en een beplanting van vliegdennen, berken en eiken.

We kwamen door het recreatiepark “Stroomdal”. We vergaapten ons aan de prachtige huizen.

We vervolgen onze weg door het smalle beekdal van het Zeegserloopje en het Schipborgerdiep. Het weer zit ons mee. We hebben voor de zekerheid de paraplu meegenomen, maar nog niet nodig gehad.

Bijna aan het einde van onze wandeling liggen in een heuvelachtig gebied een aantal veenplassen. Een heel stil gebied.

Bij café de Drentse Aa drinken we op het terras aan het water een kop koffie. De koffie is bijna op als het begint te regenen. Snel weer terug naar ons kneuterige caravan!

Wandelen & Bronneger

Gisteren vroeg in de ochtend voor de hele plens regen uren uit de hemel viel nog zo’n 10 km. gelopen. Een rondje Borger – Bronneger. Tijdens de avondvierdaagse zat deze wandeling er op de 3e dag bij en ik nam me voor om die wandeling nog eens over te doen.

Veel prachtig groen. De hondsrug met zijn glooiingen duidelijk zichtbaar. Bronneger is een esdorp. Op zandgrond ontstaan in de Hoge Middeleeuwen. Op sommige plekken was het gras zo mooi dat het net kunst leek. Het deed me denken aan het liedje “groen is gras, groen is gras, onder mijne voeten”. Ik begon het spontaan te zingen. Mijn hondenvriend keek me af en toe aan zo van welke vriend heb je dan verloren. 🙂