Column 6 Kerkblad Samenspraak
En toen was er jaren geleden mijn geloof, maar nog geen kerk/geloofsbeleving. Ik bezocht met mijn “schone” moeder verschillende kerken & geloofsbelevingen. Iemand aldaar zei tegen mij: Bent u dan niet kerkelijk?
Is dat überhaupt een werkwoord??
Ik voelde mij indertijd nogal kwetsbaar in die zoektocht. Maar hoe meer ik erover nadacht hoe geïrriteerder ik werd. Ik ben toch gelovig?
Het naar een kerk gaan heeft wat mij betreft met geloofsbeleving te maken en gemeenschapszin? Het samen beleven met gelijkgestemden?
Ik ging erover in gesprek met iedereen die maar wilde en dat waren er veel. Ik herinner mij een mening nog heel goed. Die persoon zei: Het is net als lid zijn van de volleybal. Je verplicht je ergens toe. Je traint door de week en je speelt een wedstrijd op Zaterdag en dan moet je er gewoon staan samen met je team. Een duidelijke uitleg voor mij die toen nog een tamelijk onervaren christen was. Kerkgang was belangrijk voor deze persoon. Al vond ik het wel zwart/wit, en later zelfs wat conservatief. Je bent toch “lid” van God? Ik zag dat mijn beste vriend in zijn jeugd met het heen moeten best een probleem had. Dat moeten (soms zonder beleven) kan ook wel eens tegen je werken.
Ik heb gemerkt in de jaren dat ik nu geloof, dat het contact met God op vele manieren te ervaren, te beleven valt.
Wat ik regelmatig hoor van mensen die verbonden zijn (geweest) aan een kerk dat het word opgemerkt als een gemeentelid niet kwam. En daar werden “ze” bij tijd en wijle door mensen ook op aangesproken. Vaak niet in de zin van we hebben je gemist. Meer van waar was je?? Een soort van verantwoordende vorm. Soms een veroordelende en roddelende vorm. Ik kan nou niet echt zeggen dat mensen zich daar welkom door voelden.
Als je niet in de kerk komt kan je immers ook ergens anders naar de kerk gaan? Of je bent ziek. Of je werkt. Of je gaat iets thuis op de buis zien. Of je gaat naar een klooster. Of een vroege zondagochtendwandeling maken in de schepping alleen of met iemand die dat heel erg nodig heeft. Of je leest thuis een verhaal met de kinderen uit de bijbel. Of je gaat die week al naar een gesprekskring. Of gewoon uitslapen omdat jij dat nodig hebt. Of niet zo goed durven omdat je alweer alleen moet.
Voor een groot aantal van ons geeft de veiligheid van een eigen gemeente rust. De gemeenschapszin. De verplichting positief gezien. Het samen beleven. Ons kent ons. Ik vindt het ook in de eigen Protestantse gemeente en kerk maar ernaast zoek ik naar andere manieren om met God in contact te komen.
Laten we samen soms afwijken van het zwart/witte, niet zo gefocust op moeten, het gewone. Elkaar gewoon welkom heten. Wat leuk dat je er vandaag bent. Hoe gaat het met je? Een gesprek aangaan. Hoe beleef jij eigenlijk jou geloof?
Leven & Meer 