19 Augustus 2015
Zoals gezegd, we lopen door vanaf Straelen nadat we een lekker stuk gebak hebben genuttigd. We wandelen op ons gemakje Straelen uit. Vanmorgen zo’n 14 km gelopen, nog zo’n 13 kilometer te gaan. Lijkt niet al te ver meer, maar voor mij is deze dag uiteindelijk zwaar. We zijn in de ochtend al verdwaald, de temperatuur begint te stijgen en ik krijg nadat ik dagen niet heb kunnen afgaan een soort van darm “ontlading” zullen we maar zeggen.
Het 1e stuk gaat nog wat via tuinders en we staan serieus te kijken bij allemaal pompoenen en kalebassen. Pas later dringt tot ons door dat we dat natuurlijk onmogelijk! mee kunnen nemen.
Als we verder lopen zien we bij een kleine brug een houten “iets”. Ik krijg een warmteaanval en een darmaanval dus duik het mais in met biologisch afbreekbare 🙂 lichtgewicht billendoekjes onder de arm. Mijn moeder verdiept zich in het houten “iets” op de brug.
Dat blijkt een zelfgemaakt kastje te zijn voor de pelgrim. Er hoorde oorspronkelijk een wandelboek in te zitten. Daar hadden wij dan iets in kunnen schrijven, maar doordat er ook hier, mensen zijn geweest die er misbruik van hebben gemaakt, heeft de enthousiaste klusser annex Jacobusliefhebber het “Wanderbuch” eruit gehaald. Ik blijf me er (misschien naïef) over verbazen dat mensen gewoon niet van andermans spullen af kunnen blijven, laat staan dat ze het kapot maken. Wat frustrerend!
Inmiddels heb ik de billen afgeveegd en een korte broek aangetrokken en het leven lacht me weer toe. We gaan verder. In de verte zien we de grens van Nederland. Een hefboom die open staat. In de laatste boerderij voor de grens “Gut Kastanienburg” wordt nu een café bedreven door de familie Jacobs.
We duiken het bos in en passeren een bord met Zwart Water erop. Een 252ha groot natuurgebied. In een van de oude rivierarmen ligt het gebied de Venkoelen.
Een prachtig stukje natuur met veel verschillende soorten vogels. We pauzeren en mijn moeder schiet een prachtig plaatje van een baby eendje met zijn moeder. Een prijs waard zou ik zeggen.
Nog even doorzetten en opeens lopen we over een viaduct Venlo binnen. Ik had een aanvulling op het boekje Jacobspad deel 3 uitgedraaid via http://www.stjacobspad.nl. Daar staan ook overnachtingsadressen vermeld en routewijzigingen. We liepen dus zo naar de Albertushof. Refugio van de zusters Dominicanessen. We zijn warm, moe en blij dat we er zijn. Zo’n 27 km gelopen vandaag. En wie komt daar aan? Het is de pelgrim die we in Straelen ook al kort hebben gezien. Hij lijkt hier ook te overnachten, maar twijfelt.
We worden liefdevol onthaald door een gastvrije non. De andere nonnen zijn nog bij een korte dienst, maar komen ons daarna allemaal een hand geven. We voelen ons gedragen. De dames zijn allemaal gemiddeld zo’n 80 jaar en niet meer in “actieve” dienst al zou je dat niet zeggen want actief zijn ze op allerlei manieren. Ze dragen geen habijt meer en worden ook niet meer uitgezonden naar andere landen.
Pelgrim Jan blijkt toch ook op de goede plek te zijn. We krijgen allemaal een 1 persoonskamer. Mijn moeder en ik gaan voor het eerst weer een nacht alleen. Vinden we jammer. Je raakt zo snel aan elkaars gezelschap gewend, ook ’s nachts. We opperen nog om met matrassen te gaan slepen, maar daar zien we toch maar van af.
We kunnen fietsen lenen van de nonnen. Dit hebben mijn moeder en ik wel eens eerder voor elkaar gekregen bij de nonnen in Oosterhout. Mam en Jan pompen de banden op en worden door de nonnen op de foto gezet. En zo fietsen we via het kapelletje van Genooy, Venlo in op zoek naar een patatje.
Tegen 22:30 uur het bedje in. Lekker gedouched en mam geknuffeld. Ik bekijk op mijn gemakje liggend de route voor de volgende dag en…. schiet in de stress.
Waarom? Dat lees je in het volgende blog! Het is net een soap serie…hahaha…
Leven & Meer 