Dag 25a Walbeck – Straelen

19 Augustus 2015

Ik zou vertellen waarom ik niet goed had geslapen. De klokken stopten met geluid maken tussen 22 uur en 7 uur, dus daar lag het niet aan. Ik heb de halve nacht wakker gelegen van … vleermuizen! Wat een vervelende hoge tonen. En dat gefladder! Ik kan het geluid niet uitleggen. Zelfs met oordoppen in kwam het er nog door heen. Ik werd er ook bang van, droomde dat er 1 onze kamer binnen vloog. Bah…..

Evengoed redelijk opgewekt naar het ontbijt en daarna naar de dienst in de Luciakapel. Het was een bijzonder samenzijn. Een goed begin van de dag. Vrolijk en opgewekt. De diaken vertelde aan de mensen over onze pelgrimsreis, dus na de dienst hadden we nog aanspraak genoeg en werden er foto’s genomen. Onze bepakking stond tijdens de dienst mooi in de hoek.

 

 

 

 

 

 

 

En dan zo wandelend vanuit Walbeck een stuk door het bos en daarna langs en door allerlei kwekerijen. Bloemen- en Groenteteelt. Echter we komen er achter dat we toch weer zijn verdwaald. Even niet opletten, wat intensieve gespreksstof en mis is het. We balen ervan, want dat zijn dan extra kilometers, maar wat we vervelender vinden is dat we een heel stuk langs een drukke weg moeten lopen en het is warm.

 

 

 

 

 

Na wat mensen gevraagd te hebben komen we uiteindelijk weer op het goede pad terecht. We pauzeren even in het land op een waterput. Om ons heen allemaal kleine plantjes in verschillende soorten en maten. Het blijkt sla te zijn. Geen slak te bekennen?!

Als we langs de windmolen aan de Gieselberg lopen laat ik per ongeluk mijn paraplu/wandelstok vallen. Het handvat breekt kapot. Ik voel me wat down ervan. De wandelstok is belangrijk voor mij gebleken. Het is een soort van steun en toeverlaat. Ik heb hem van mijn moeder gekregen. Een stukje verderop ligt een roze Gerbera op de grond en even verderop nog 1! Toeval? Mam en ik fleuren er in elk geval weer wat van op. De gerbera wordt aan de rugzak bevestigt. En zo lopen we “stralend” Straelen in. Voor de Klosterstrabe staat een prachtig kunstwerk. Een carnavals vereniging heeft het beeld laten maken ter ere van 100 jaar Sint Maarten lopen.

 

 

 

 

 

 

 

 

Door het centrum naar de St. Petrus en Paulus kerk. De kerk is dicht. We kunnen alleen een kaarsje branden in het voorportaal.

Het pfarrerbureau is gesloten als ik aanbel. Een medewerker wil gelukkig zijn pauze wel onderbreken en zo komen we aan een stempel. We bekijken de stempel op een bankje in de zon. Was er nu maar een mogelijkheid om die kerk even in te komen?! Ons gebedje werd verhoord. Er loopt een man langs die een praatje begint te maken. Het blijkt een nieuw aangenomen Pfarrer (priester) te zijn. Hij heeft nog tijd genoeg. Zijn werkuren zijn nog niet helemaal ingevuld. Dat blijkt wel als hij een heel lang en belerend verhaal begint over hoe de schepping bedoeld moet zijn. Drie eenheid, vater, mutter, kind. Wie ist das in die natur! Ik wist het antwoord er niet op. De kern van het verhaal was ik al tamelijk snel kwijt. “You lost me” zeggen ze zo mooi in het Engels. Maar hij wilde ons (een half uur later) wel de kerk van binnen laten zien. Een prachtige kerk, van binnen rijk ingericht.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Daarover echter meer in het volgende blog.

Want in deze kerk hadden mijn moeder en ik de 1e ontmoeting met Pelgrim Jan. En ik kan je zeggen dat we met deze man een heel bijzonder contact krijgen de komende dagen. Op dit moment echter hebben we een reden om snel weg te vluchten bij de een beetje enge Pfarrer, want hij richt zijn aandacht op Jan. Achteraf heeft Jan meer als een uur bij de priester gezeten met hetzelfde belerende verhaal over Vater, Mutter Kind. 🙂

In het centrum van Straelen lunchen we nog 1 keer met “Cafe und Kuchen”. De laatste keer kuchen in Duitsland want de tocht gaat verder naar Venlo en de nonnen.

Advertentie

Dag 24 Kevelaer – Walbeck

18 Augustus 2015

Vanmorgen al vroeg wakker. Om 5 uur gingen mijn ogen open. Nou ogen? 1 oog kreeg ik niet open. Door een prikmug gestoken. Zag er niet uit! Helemaal opgezet. Waar ben ik eigenlijk. Oja, in het priesterhuis. Mijn moeder werd ook wakker. We hebben een tijdje liggen kletsen en zijn daaarna nog even in slaap gesukkeld.

Om half 8 uiteindelijk opgestaan en om 8.15 uur naar de grote eetzaal om te ontbijten. Ik had al geschreven dat we ontroerd waren door het bordje Jacobspilger bij onze gedekte onbijttafel. Attent!

We gaven onze financiële gift aan de dame achter de receptie en liepen daarna zo Kevelaer uit. Langs een ommuurde kloostertuin. We hadden even een momentje met een roodborstje. Mijn moeder kreeg hem (of haar) zo mooi op de foto. Wonderlijk.

 

 

 

 

 

 

Op het hoogste punt in Twisteden bekeken we op ons gemak de H. Quirinuskerk. Geen stempel te verkrijgen in de omgeving.

Na de kerk kwamen we een klein kapelletje tegen met erin een prachtig in hout uitgevoerd gedeelte van de kruiswegstatie.

We liepen een heel stuk langs allerlei kwekers van heide, asperges en mais. En we wilden net het bos in lopen toen we het gevoel hadden verkeerd te gaan. Het wandelboekje eens bestudeerd en het bleek dat je ook door het bos (Steprather Wald) kon, maar dan zou de wandeling 3,5 km. korter zijn. Onze wandeltocht vandaag was een kleine 20 km. lang. Deden we er wat af dan zouden we wel erg vroeg in Walbeck zijn. Dus besloten om terug te lopen. We kwamen bij de Niers uit die we volgden tot we terug op de pilgerweg waren. Voor het heidedorp Lullingen, veel heide!

In het dorp kwamen we langs een bakkerij. Aldaar een goede bak koffie en een berlinerbol gegeten. Achteraf vergeten om bij de St. Rochuskapel te kijken. En zo liepen we via bos met overal bramenstruiken (even lekker snoepen) langs Kasteel Steprath (voormalig waterburcht) en Kasteel Walbeck het dorp Walbeck binnen. Het is er rustig. Het lijkt wel een slaapstad. Veel winkeltjes en horeca zijn gesloten. Zo ook ons hotel.

Walbeck is een mekka voor de aspergeliefhebber. In de aspergetijd schijnt het er heel bedrijvig te zijn en daarna slaapt het dorp weer in. We hebben het dorp eens aan een nadere kennismaking onderworpen. Naast het posthotel staat de St. Nicolaaskerk en de Luciakapel. We zijn op zoek gegaan naar een stempel. Dit had nog wel veel voeten in de aarde. Uiteindelijk via, via, via kwamen we bij een diaken van de kerk die ons een stempel kon geven en ook de kerk en kapel kon laten zien. Hij nodigde ons uit voor de volgende ochtend. Dan was er om 8.30 uur een korte dienst in de kapel.

 

 

 

 

 

 

Ik had in het posthotel de goedkoopste kamer gereserveerd. Ik kreeg een bevestigingsmail thuisgestuurd met verdere informatie. Of ik deze wilde ondertekenen en terug wilde sturen. In de mail stond of we begrepen dat we op de 2e etage een kamer hadden gereserveerd die alleen via een hele steile trap bereikbaar was. Ik dacht toen nog, valt vast wel mee, maar in de praktijk moest je er vooral niet aan denken dat er brand uit zou breken. We sliepen naast de klokkentoren. Dat leek eerst heel leuk, maar ik zal later vertellen waarom ik de halve nacht niet heb geslapen.

We hebben ons beneden tegoed gedaan aan een heerlijke Deutsche schnitzel met sehr viel zwiebeln. Lekker douchen en dan op 1 oor.