Dag 31 Meerssen – Maastricht

1 september 2016

Heerlijk geslapen met het raam open. Tot 22 uur gisteravond hoorde je de klokken van de basiliek, daarna rust. We staan op ons gemak op. Korte wandeling voor de boeg. Eerst even in joggingbroek naar de vlakbij gelegen Jumbo. Broodjes gehaald, vers sapje en daar een gratis kopje koffie uit de automaat. Op onze kamer de rest opgepeuzeld. Mam prikt nog een hele vervelende blaar door bij mij. Gaan met die banaan.

Tegen 10 uur waren we opnieuw in de basiliek om rustig rond te kijken en foto’s te maken. Meerssen is een oud bedevaartsoord. In 1222 heeft er een hostiewonder plaatsgevonden. Tijdens de mis zag een priester dat er water en bloed uit de hostie vloeide en later kon de vereerde hostie ongeschonden uit de vlammen van de brandende kerk gered worden.

Prachtig wandelweer. Langs de Kleine Geul en landerijen.

We lopen door Limmel, waar ik nog een keer mijn blaar doorprik en vervelend struikel en mijn grote teennagel enorm bezeer (vorige maand is die teennagel er “eindelijk” af gegaan. Au!) En dan lopen we langs de oever van de Maas door de voorstad Wijk en van daar over de St. Servaasbrug naar de oudste stad van Nederland, Maastricht. Op een terras aan de Maas eerst koffie met Limburgse vlaai. Daarna lekker rondneuzen. Niet in winkels want dat vinden we niet passend bij deze tocht. Er staat vandaag en morgen op de planning om de omgeving te verkennen en oude gebouwen en kerken bezoeken.

Het is overweldigend hoe druk zo’n stad dan is als je uit een rustige omgeving komt. Waar moeten we beginnen? We zien het VVV. Daar maar een goede plattegrond kopen. We vragen aan een dame die daar werkt waar het Dinghuis is…..wat blijkt….het VVV is gevestigd in het Dinghuis. Beetje dom. Hier zetelde tot 1659 de rechtelijke macht.

We gaan een verkenningsrondje lopen. Langs het gemeentehuis. De rechtelijke macht verhuisde op een gegeven moment naar dit gebouw. We eten een heerlijke kiploempia met uitzicht op het stadhuis en markt. Wat een reuring en veel te zien!

Op het Vrijthof, een voormalig kerkhof, staat de St. Servaaskerk. We kijken in de St. Servaaskapel en steken een kaarsje op. Om in de basiliek zelf te mogen kijken moet je betalen. Het is al in de namiddag dus op dit moment te weinig tijd. Naast de kerk een andere kerk. De St. Janskerk. Een Protestantse kerk met een mergelstenen toren van wel 80  meter hoog, geverfd in een ossenbloedrode kleur. Grappig weetje is dat het steegje tussen beide kerken, “Het vagevuur” heet. Daar moest je doorheen om bij de andere kerk te komen. Het afbakenen van al die eigen geloofsbelevingen en regels is jammergenoeg echt niet alleen van toen….

Ik heb het nog niet eens gehad over al die andere kerken. Het is heel bijzonder en mooi zoveel kerken in een stad, maar ook wel een beetje van de zotte. Er zijn o.a. de Sint Matthiaskerk, Dominicanenkerk, Lutherse kerk, Waalse kerk, Kruisherenkerk. Op het onze lieve vrouwenplein nog de Onze lieve vrouwe basiliek.

Wat een indrukken. We besluiten om richting ons overnachtingsadres te lopen. De Stayokay in Maastricht. Onderweg gaan we nog over de Maas naar plein 1992 om bij een Albert Heijn wat boodschapjes te halen. Zo loop je op zo’n dag ongemerkt toch heel wat kilometers. We eten in het nabijgelegen park op ons gemak maaltijdsalade en stokbrood. Wederom veel te zien. Dit keer een zeer lenige groep mensen die aan yoga doen en bovenop elkaar klimmen, acrobatiek. Als het wat killer wordt gaan we naar onze kamer. Heel benauwd en warm binnen. Raam open. Spinnenwebben en nesten. Het is hier niet al te schoon. Douchen en proberen te rusten.

Advertentie

Dag 27b Roermond – Maaseik

21 Augustus 2015

We zijn in Thorn aangekomen. Mijn moeder en ik hadden er hoge verwachtingen van. Alle huizen zouden witgekalkt zijn. En dat was ook zo. Mooi! We halen bij de Abdijkerk een stempel in onze credential. We moeten betalen om de kerk te kunnen bekijken en dat doen we niet. We gaan op zoek naar een bakkerij om nog een lekker stuk Limburgse vlaai naar binnen te werken. We lopen straks België in en dat is toch anders taart eten.

 

 

 

 

 

 

 

Daarna lopen we Thorn uit, maar helemaal aan de verkeerde kant. Niet goed opgelet. Gewoon recht zo die gaat en dat blijkt dan helemaal niet goed te zijn. Op het juiste pad komen we aan onze rechterhand het Jacobskapelletje van Thorn tegen. Een lief kapelletje. We waren in de veronderstelling dat we hier ook nog een stempel konden halen, maar die stempel ligt dus in de Abdijkerk.

 

 

 

 

 

 

 

En wie staat daar opeens achter ons. Juist Pelgrim Jan! We gaan het laatste stuk naar Maaseik samen lopen. Mijn moeder voorop. Jan in het midden en ik achteraan (slakje).

We passeren de dorpen Kessenich, Geistingen, Ophoven over verschillende wegen. Na Ophoven lopen we naar de Maasdijk. Even rusten aan de oever van de Maas. Daarna een prachtig stukje wandelen langs de Maas. Hier is de ene helft van de Maas Belgisch grondgebied en de andere helft Nederlands grondgebied. Er staan mooie houten chalets aan het water. Vooral recreatief te huur.

 

 

 

 

 

 

 

Via Aldeneik komen we uit op het marktplein van Maaseik. Mijn darmen protesteerden weer hevig onderweg dus ik ben voorzichtig met wat ik vandaag kan eten. We kiezen voor een pannenkoek bij de “pannekoekenbakker”.

Jan eet gezellig met ons mee. We zijn ontzettend blij dat we er zijn. De schoenen gaan uit. Wat een zalig gevoel om uit die warme schoen te zijn. Jan heeft nog het plan door te lopen naar Susteren zo’n 8 km verderop. Dit lijkt ons niet verstandig. Hij moet daarna ook nog met de trein weer naar huis. Hij belt even met ons adres van vrienden op de fiets in Maaseik. B&B Carpe Diem. http://www.bb-carpediem.be

Mw. Aben maakt nog een 1 persoonskamer klaar. Na 20 uur gaan we op pad richting de B&B. Dat is nog een half uurtje lopen. We kunnen het niet echt vinden. We komen een mevrouw tegen die met haar kleindochter nog een blokje om aan het fietsen is. De temperatuur is nog steeds de moeite waard. Zo’n 25 graden. De kleindochter had tegen oma gezegd. “u kunt het me toch niet aandoen om nu al op bed te gaan in dit warme weer.” Oma vond dat haar kleindochter wel gelijk had. Dat was ons geluk want ze zijn met ons op zoektocht gegaan. Ons overnachtingsadres lag in een rustige, typisch Belgische woonwijk. Wat een vriendelijke gastvrouw. Alles goed geregeld. Een fantastische douche met meerdere functies. Echt bedoeld voor de uitgeputte wandelaar. We moesten erg lachen want ze liet de kamerinvulling aan ons over. Met andere woorden bij wie sliep Jan vannacht. Ik kan je verklappen, Jan sliep mooi alleen. 🙂

 

 

 

 

 

 

 

Weltrust!

Dag 26b Venlo – Roermond

20 Augustus 2015

Zoals gezegd we lopen Venlo uit via de Maas richting Tegelen. Mijn telefoon gaat. Het is onze gastheer van vanavond uit Herten. Hij weet geen buslijn naar hun huis, maar wil ons wel ophalen met de auto als we er zat van zijn. (Lees: als ik in staat ben om te kruipen.) Ik ben helemaal opgelucht. De opluchting geeft me vleugels. We lopen makkelijk door Tegelen heen. De Maas steeds aan onze rechterhand. Op de dijk merk je hoe warm het nu al is en het is nog maar ochtend. Even wat water drinken. Pelgrim Jan heeft een absorberend klein handdoekje bij zich want hij zweet heel makkelijk. Een vrouw attendeert ons erop dat iemand ons roept. Het is een man die ons koffie aanbied. Nouja……! Wat een gastvrijheid. Hij zit midden in een verbouwing, maar het wordt prachtig. Op een schaduwrijke plek in de tuin doen we een bakkie met hem en zijn hondje die het ook warm heeft. Het blijft bijzonder in deze tijd mensen tegen te komen die tijd vrijmaken voor een ander die ze niet eens kennen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

We lopen door naar Steyl. Daar bellen we aan voor een stempel bij een loket van de “slotzusters van de heilige geest”. Deze slotzusters hebben een roze habijt, met een witte sluier, en worden daarom in de volksmond de roze zusters genoemd. Ze bidden 24 uur per dag, zeven dagen per week en leven, afgesloten van de maatschappij.

Boven de ingang van het klooster is een witte duif ingemetseld. Met de tekst “unter dem schattem deiner flugel wohnen wir”. Het raakt me.

We geven onze credential via het luikje aan een zuster. Luikje dicht. Luikje weer open. De zuster wijst ons er met zachte stem op dat we nog in de kapel kunnen. Buiten in de warme zon aangekomen komt Jan erachter dat zijn handdoekje kwijt is. Het handdoekje waar hij steeds zijn hoofd en handen mee afveegt. Hij is er aan gehecht en wil graag terug gaan. Onze wegen scheiden zich op een natuurlijke manier. Even wennen, maar ik ben er van overtuigd dat we hem nog weer tegenkomen.

Mam en ik gaan rustig zitten in de koele kapel. Er zit een roze zuster in de kerk te mediteren. Ze zit doodstil. Wat een concentratie en zelfbeheersing! We lopen verder. Nog een heel stuk voor de boeg. Ik probeer niet teveel in mijn boekje te bladeren om te kijken hoeveel bladzijden we nog moeten lopen. Het werkt erg demotiverend merk ik. 😦

Dus er maar weer flink tegenaan. Vanuit Steijl komen we al snel bij het kapelletje van Geloo. Een kapel bedoeld voor hulp in alle nood. Binnen was het prachtig met allemaal kaarsen, maar buiten vond ik het bijna nog mooier met die prachtige lucht en al die onrustig, vliegende  zwaluwen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Een heel lang stuk wandelen langs en door de westrand van het Brachterwald. Prachtig mooi en heel fijn lopen in de schaduw.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Voorbij de witte steen kunnen we even een glas drinken op een terras. Heel toeristisch hier. Veel fietsers en wandelaars en wespen. Ik ben zelf nogal fobisch voor deze vliegende, zoemende en stekende insecten. Maar gelukkig lag er bij elke tafel een muggenklapper. Je hebt dan als gast het gevoel de boel zelf wat in de hand te kunnen houden. Mama moet altijd lachen om mij. Ik vlieg af en toe weer omhoog (ook al ben ik geen insect.) ‘Mir, blijf nou stil zitten!” Mijn moeder lijkt die roze zuster in het klooster wel als er een wesp in de buurt is. In opperste concentratie blijft ze stil zitten. Af en toe een zachte elegante zwier met haar hand. Ze doen haar niks.

Daarna komt er wel een dipje in onze motivatie. Lopen tot aan grenspaal 425. Volgens het boekje 3 km lang, maar wij zijn het erover eens, minimaal het dubbele en dan ook nog in de volle zon. Bah….mijn darmen en ik vinden het weer niet leuk. Als we eindelijk bij de grenspaal op een bankje gaan rusten duik ik gelijk de bosjes in tussen de mestkevers en mijn moeder zit voor me op een bankje onbewogen een zakje chips leeg te (vr)eten. Op dat moment en ook later heb ik aan dit moment vaak terug gedacht. Wat een mooie en kostbare intimiteit is er inmiddels tussen ons ontstaan. Ik zou op dit moment deze tocht met niemand anders dan haar willen volbrengen. Samen zitten we nog een tijdje op blote voeten bij te komen en te ginnegappen over de mestkevers etc.

 

 

 

 

 

 

 

Een stukje verder twijfelen we welke kant we op moeten. Gelukkig met hulp van google maps kiezen wij de goede weg. Later horen we van Jan dat hij op dat punt helemaal verkeerd is gelopen. We lopen via het dorp Swalmen en eten daar een pizza. Onze verwachtingen zijn hooggespannen voor wat betreft het volgende dorpje genaamd Asselt. De kerk in dat dorp moet op 1 van de meest schilderachtige plekjes staan van deze route. En dat klopt ook. Wat prachtig! gelegen aan het water. Mooie torentjes. Mijn spieren en blaren protesteren als ik de trappen op klim, maar het is het meer als waard. Bijzonder mooie luchten ook trouwens.

 

 

 

 

 

 

En dan komen we eindelijk bij het bordje van Roermond. Het loopt al tegen 20 uur ’s avonds. Ik moet huilen. Wat een opluchting en ontlading en wat ben ik trots op mezelf en mama. Want voor mij is het moment aangebroken dat ik wel wil kruipen. Mijn sterke moeder echter loopt nog steeds voor me in dezelfde regelmatige pas. Toch bel ik met onze gastheer en hij komt onze kant op. In een jeep pikt hij ons op bij een tankstation. Wat een gedreven man. Hij laat ons in de auto het prachtige Roermond zien.

We ervaren weer zo’n gastvrijheid. En wat woont dit stel prachtig aan het water in Herten. Op de 2e etage is de woonkamer en op het balkon met uitzicht op dat water drinken we koffie (of willen jullie wijn of iets anders?) En wat hebben ze een prachtig verblijf voor ons op de 3e etage. Douchen geeft dan zo’n luxe gevoel. Ongelooflijk. Heerlijk liggen, nog even kletsen en al snel vallen we in slaap. Ik hoor onze gastheer en gastvrouw nog zachtjes buiten praten met een glaasje. Wat staat ons morgen weer te wachten? Een nog warmere dag als vandaag. Ruim 30 graden.