Dag 31 Meerssen – Maastricht

1 september 2016

Heerlijk geslapen met het raam open. Tot 22 uur gisteravond hoorde je de klokken van de basiliek, daarna rust. We staan op ons gemak op. Korte wandeling voor de boeg. Eerst even in joggingbroek naar de vlakbij gelegen Jumbo. Broodjes gehaald, vers sapje en daar een gratis kopje koffie uit de automaat. Op onze kamer de rest opgepeuzeld. Mam prikt nog een hele vervelende blaar door bij mij. Gaan met die banaan.

Tegen 10 uur waren we opnieuw in de basiliek om rustig rond te kijken en foto’s te maken. Meerssen is een oud bedevaartsoord. In 1222 heeft er een hostiewonder plaatsgevonden. Tijdens de mis zag een priester dat er water en bloed uit de hostie vloeide en later kon de vereerde hostie ongeschonden uit de vlammen van de brandende kerk gered worden.

Prachtig wandelweer. Langs de Kleine Geul en landerijen.

We lopen door Limmel, waar ik nog een keer mijn blaar doorprik en vervelend struikel en mijn grote teennagel enorm bezeer (vorige maand is die teennagel er “eindelijk” af gegaan. Au!) En dan lopen we langs de oever van de Maas door de voorstad Wijk en van daar over de St. Servaasbrug naar de oudste stad van Nederland, Maastricht. Op een terras aan de Maas eerst koffie met Limburgse vlaai. Daarna lekker rondneuzen. Niet in winkels want dat vinden we niet passend bij deze tocht. Er staat vandaag en morgen op de planning om de omgeving te verkennen en oude gebouwen en kerken bezoeken.

Het is overweldigend hoe druk zo’n stad dan is als je uit een rustige omgeving komt. Waar moeten we beginnen? We zien het VVV. Daar maar een goede plattegrond kopen. We vragen aan een dame die daar werkt waar het Dinghuis is…..wat blijkt….het VVV is gevestigd in het Dinghuis. Beetje dom. Hier zetelde tot 1659 de rechtelijke macht.

We gaan een verkenningsrondje lopen. Langs het gemeentehuis. De rechtelijke macht verhuisde op een gegeven moment naar dit gebouw. We eten een heerlijke kiploempia met uitzicht op het stadhuis en markt. Wat een reuring en veel te zien!

Op het Vrijthof, een voormalig kerkhof, staat de St. Servaaskerk. We kijken in de St. Servaaskapel en steken een kaarsje op. Om in de basiliek zelf te mogen kijken moet je betalen. Het is al in de namiddag dus op dit moment te weinig tijd. Naast de kerk een andere kerk. De St. Janskerk. Een Protestantse kerk met een mergelstenen toren van wel 80  meter hoog, geverfd in een ossenbloedrode kleur. Grappig weetje is dat het steegje tussen beide kerken, “Het vagevuur” heet. Daar moest je doorheen om bij de andere kerk te komen. Het afbakenen van al die eigen geloofsbelevingen en regels is jammergenoeg echt niet alleen van toen….

Ik heb het nog niet eens gehad over al die andere kerken. Het is heel bijzonder en mooi zoveel kerken in een stad, maar ook wel een beetje van de zotte. Er zijn o.a. de Sint Matthiaskerk, Dominicanenkerk, Lutherse kerk, Waalse kerk, Kruisherenkerk. Op het onze lieve vrouwenplein nog de Onze lieve vrouwe basiliek.

Wat een indrukken. We besluiten om richting ons overnachtingsadres te lopen. De Stayokay in Maastricht. Onderweg gaan we nog over de Maas naar plein 1992 om bij een Albert Heijn wat boodschapjes te halen. Zo loop je op zo’n dag ongemerkt toch heel wat kilometers. We eten in het nabijgelegen park op ons gemak maaltijdsalade en stokbrood. Wederom veel te zien. Dit keer een zeer lenige groep mensen die aan yoga doen en bovenop elkaar klimmen, acrobatiek. Als het wat killer wordt gaan we naar onze kamer. Heel benauwd en warm binnen. Raam open. Spinnenwebben en nesten. Het is hier niet al te schoon. Douchen en proberen te rusten.

Advertentie

Dag 30 Sittard – Meerssen

31 Augustus 2016

Na een zweterig nachtje worden we wakker van gerommel op de gang. Aankleden en ontbijten in stilte met prachtige klassieke muziek op de achtergrond. Tijdens mijn kloosterbezoeken valt het me ook altijd op hoeveel een mens tegen een ander mens kan zeggen zonder daadwerkelijk te praten. Na het betalen van de nacht (31,00 euro per persoon) en een stempel gaan we op weg. Voor mij een “dikke” wandeling voor de boeg. 25 kilometer. Alhoewel dat voor mijn moeder en andere lange afstandswandelaars misschien een peulenschil is en voor andere mensen die dit lezen onmogelijk is. Gezondheid hebben we echter niet in de hand. Ik doe het ermee.

We wandelen richting Munstergeleen. Daar komen we onverwachts een hele bijzondere kapel tegen in een schuur. De zalig verklaarde pater Karel Houben werd geboren in de karakteristieke boerderij ernaast. We zitten hier een tijd rustig en laten de stilte en de brandende kaarsjes op ons inwerken. Wat mij opvalt is de verzameling grote rozenkransen aan de muur.

We lopen om Geleen heen met in de verte de steenfabriek te zien en dan lopen we een gebied in met bos. Wat opvalt zijn de holle wegen. Ze zijn ontstaan door het samengaan van menselijke invloeden en natuurlijke erosie. De uitgesleten geulen doen dienst als wegen. Heerlijk koel hier, maar wel heuvelopwaarts en dat gaat in de benen zitten.

In Sweikhuizen lopen we naar de St. Dionysiuskerk. Dicht. Het blijkt een bedevaartbestemming te zijn voor blinden en mensen die aan een oogziekte lijden.

Bij Spaubeek kiezen we ervoor om een stukje van de Jacobsweg af te gaan richting de Annakapel. Aan het straatje ernaartoe liggen een paar huizen. Mijn moeder ziet een opgezette vos op een vensterbank staan. Ze wil hem op de foto zetten, maar voordat ze heeft kunnen afdrukken staat de eigenaresse achter ons, en ze is niet blij. Ze vind het onbeleefd van ons. “Loeren” in andermans huis. Bij de Anna kapel komen we even bij van de negatieve energie en in de schaduw is het hier heerlijk lunchen.

Het lijkt steeds warmer te worden. Buiten Groot Genhout gaan we liggen onder een boom vlakbij een boerderij. De koeien zijn nieuwsgierig. Schoenen uit, sokken uit, broek uit. Ik ga even dommelen en mam doet een sudoku. Dan langs Schimmert met zijn watertoren en Klein Haasdal met zijn wijngaarden. We lopen hier echt door het Limburgse landschap en we voelen ons gelukkig. Tot ik erachter kwam dat we helemaal verkeerd zijn gelopen. Hoe weet ik niet, maar Valkenburg ligt voor ons. Ik zie de Wilhelminatoren.

We lopen heel wat kilometers extra op een dagtocht die voor mij al aan de max zat. Dat heet echter pelgrimeren en afzien.

Een hoop vergeet je ook weer als je met een bitter lemon op een terras achter een heerlijk bord pasta zit. We hebben in Meerssen geluk met de basiliek. Hij is nog open en we krijgen er zelfs een stempel van een nogal gehaast ogende  priester.

We slapen in een onbemande hotelkamer zonder ontbijt. Veel te luxe voor een pelgrimstocht. Heerlijk bed, geweldige douche.70 euro voor 2 personen, maar niks anders in de buurt, dus we doen het ermee. 🙂