21 Augustus 2015
Na goed geslapen te hebben en een gezellig ontbijt samen met onze gastvrouw en gastheer werden we met de auto afgezet op een plein voor het theaterhotel “de Orangerie” in Roermond. We hadden toen nog niet door dat hier (vroeger) een stempel kon worden gehaald als de St. christoffelkathedraal dicht was. Vol goede moed liepen we naar de Munsterkerk. Er was een dienst aan de gang. We konden niet naar binnen. Jammer. Geen stempel dus. Ik herinner me het prieel vlakbij de kerk nog goed. Nu helemaal met geraniums versierd. In November 2014 met lichtjes versierd.
Op naar de St. Christoffelkathedraal. Wat jammer. Deze prachtige kerk is pas om 14 uur open voor publiek. Daar hadden we niet op gerekend. Geen stempel in Roermond. Teleurstellend vond ik tijdens mijn voorbereidingen van deze week ook dat de refugio onder de kerk op last van de brandweer was gesloten. We hebben nog bij het VVV een stempel proberen te bemachtigen en later nog bij de Orangerie. Daar bleek de stempel te zijn weggehaald, maar een ander alternatief was er nog niet op bedacht. Een beetje flauw (het kost je toch weer een uur) liepen we de voorstad Sint Jacob in. Het weer was heerlijk. Langs het witte kerkje en langs het beeld van St. Jacobus. Ik ga even op een bankje zitten om mijn wandelschoenen aan te doen i.p.v. de Birkenstocks. Mam is geheimzinnig en stil in de weer met haar fotocamera. Ze maakt een prachtige foto van 2 zwarte zwanen en een loerende poes.
We lopen richting Ool. Vlakbij waar we vannacht geslapen hebben. Daar nemen we het pontje van Ool. Via Marina Oolderhuuske lopen we om 3 plassen heen. Het is al heel warm. We proberen in de schaduw te lopen. Opeens gaat mijn mobiel. Pelgrim Jan! He? Hoe kom je aan mijn nummer? Waar ben jij nu? Jan bleek een uurtje te vroeg bij het pontje te zijn aangekomen. Hij besloot daarom de alternatieve route (5 km. langer) te lopen. Dat bleek achteraf niet zo’n goede keuze. Bepaalde stukken van die route waren niet goed aangegeven en moeilijk te lopen.
Hij had mijn nummer gekregen van onze gastheer in Ool/Herten. Hij was buiten bezig met de caravan en zag Jan lopen. Wij hadden verteld dat we een pelgrim hadden ontmoet, met een grote rugzak en dat we hem kwijt waren geraakt. Een klein wereldje is het soms. We konden in elk geval contact houden.
Via de sluis van Osen kwamen we weer op de originele route terecht. Een pauze. Echter nergens een bankje in de schaduw. We zagen een hoekhuis te koop en leeg staan en daar zijn we in de tuin gaan zitten op twee stoeltjes die er nog stonden. Jacobus was ons gunstig gezind.
We schampen het dorpje Heel en Pol. Grappige namen…. We raken daar verdwaald in een woonwijk. Terug gelopen en zo komen we weer op het goed pad terecht. In Wessum bekijken we met aandacht de kerk en de beelden die erom heen staan. We kunnen niet in de kerk. Geen stempel te verkrijgen. De Sint Medarduskerk in het Nederlands-Limburgse dorp Wessem is een Rooms-katholieke kerk, oorspronkelijk gebouwd omstreeks het jaar 946. Er staat een prachtig beeld in een plantsoen tegenover de Sint Medarduskerk. Het Heilig Hartbeeld genaamd. Het natuurstenen beeld toont een staande Christusfiguur gekleed in gedrapeerd gewaad. Hij houdt zijn beide armen wijd gespreid. Op zijn borst is het Heilig Hart zichtbaar. Het beeld staat op een van keien gemetselde sokkel.
Eindelijk komen we in Thorn aan. Vanwege de witgekalkte huizen wordt Thorn ook wel het “witte stadje” genoemd.
Maar daarover later meer. 🙂
Leven & Meer 