19 februari 2015
Na een goede nachtrust staan we om 8 uur op. We krijgen een heerlijk ontbijtje voorgeschoteld met zelfgebakken brood. Om 9. 15 uur start onze wandeldag weer. We volgen eerst nog een stuk in het centrum van Nijmegen. We maken foto’s bij het oudste cafe van Nijmegen. “De Blaauwe Hand uit 1542.”
En we komen langs de beelden uit het middeleeuwse verhaal van Mariken (van Nimwegen) en Moenen (de duivel). Moenen verleidt Marieke, maar uiteindelijk komt zij tot inkeer en krijgt vergiffenis.
We lopen ook nog langs de Latijnse school die tegenover de kerk staat. Daar zien we op de voorgevel van de school Jacobus en de andere apostelen. De Stevenskerk staat in de steigers. We kunnen de kerk niet binnen. Twee werkmannen maken grapjes dat we hun ook wel op de foto mogen zetten. Dat ze ook de uitstraling van een apostel hebben. Een van de werkmannen heette Pieter. Apostel Pieter. We moesten lachen.
En zo lopen we al snel het centrum weer uit, bij een prachtige oude stadsmuur langs.
En hoe het gebeurd weet ik niet, maar achter mijn moeder aan lopend stort ik zo op de grond. Ik struikel en zelfs mijn plu annex wandelstok kan me niet tegenhouden. Knie kapot, broek kapot en het is me in mijn al gevoelige rug geschoten. 😦 Mam schrikt en ik zit op handen en knieën en kom niet overeind. Mijn moeder denkt dat hier onze wandeling al eindigt. We hebben ons er zo op verheugd. Eerst even een potje huilen en wat medicatie innemen en dan toch maar doorbijten. Een pelgrim heeft het niet altijd makkelijk. Via de woonboten en het Hollandsch-Duitsch gemaal lopen we de ruimte in richting Persingen.
Persingen noemt zichzelf het kleinste dorp van Nederland, met een kerkje, een paar huizen en enkele schuren. In de Middeleeuwen was het veel groter en strategisch belangrijk.
Inmiddels begint de medicatie een beetje te werken. Ik voel me wat beter. Nog 1,5 km en dan komen we in Beek aan. Het is het dorp waar de dame woont die ons in de Jacobskapel koffie aanbood. Mam en ik besluiten om het aanbod te accepteren. Boudewien is blij verrast. Ze dacht dat we niet meer kwamen. En wat weer een bijzondere en gastvrije ontmoeting. We kregen lekkere bakken sterke koffie met paashaaskoekjes. Al snel werd het gesprek intiem en de fotoboeken van haar pelgrimswandelingen (als vrouw alleen) kwamen op tafel. Toen we weg gingen werd ons nog een appel en een pakje drinken in de hand gedrukt. Dank je wel Boudewien!
Net buiten Beek zien we de eerste wegwijzer van de Pilgerweg. Nog een stukje doorlopen, over een brug en we zijn in Duitsland. Spannend vinden we het.
Als we Duitsland binnenlopen zien we rechts een groot meer. Het WylerMeer, een oude loop van de Rijn die onder langs de stuwwal naar Nijmegen stroomde. Veel watervogels te zien! Achter het meer ligt de Querdamm, in 1854 aangelegd om Zyfflich te beschermen tegen overstromingen. We eten even een broodje.
We lopen daarna recht zo die gaat over deze dam en komen via wegkruisjes en mooie vergezichten in Zyfflich aan. De kerk is dicht. Er staat een koude wind.
De Sint Maartenskerk hoorde bij een kloosterdomein. Dit klooster is weg, maar de kerk staat er nog steeds.
En zo gaat de Jacobsweg Nieumeghen over in het Jacobspad Limburg. In een volgende blog dus deel 2 van deze dag.
Leven & Meer 