Column 2 Kerkblad Samenspraak
Alles wat je nodig hebt
zul je ontvangen.
Als je ophoudt te vragen
wat je niet nodig hebt.
(Shri Nisargadatta Mahara uit het boek Pelgrimeren)
Vergezeld van een kop koffie blader ik vanmorgen in de vroegte door een van mijn favoriete boeken. Bovenstaande slogan/spreuk spreekt me aan. Toevallig genoeg had ik het een paar weken geleden over dit onderwerp met een collega in de nachtdienst. Er ontstond een boeiend gesprek. Waar bid je voor? Jezelf? Anderen? Voor een schooldiploma, slagen voor een rijbewijs/school, geld, voedsel, kinderen, partner, ouders, gezondheid, materialisme, schietgebedjes?
Ik merk dat ik bidden/vragen voor mezelf soms moeilijk vind. Danken gaat me makkelijker af. Er zijn zoveel mensen die het veel erger hebben als ik. Mijn gedachten gaan uit naar de mensen in Nepal. Explosies in China. Naar alle vluchtelingen (die ik tegenkom in mijn werk.) Je zal maar van huis en haard verdreven zijn. Veiligheid zoeken. Mensen verliezen hun geliefden, kinderen, baby’s.
Het emotioneert me altijd in de kerk. De voorbeden. Zoveel verdriet. Ik word er door overspoeld. Waarom zou ik voor mezelf bidden en wat moet ik dan vragen? Ik, dat kleine mensje met kleine probleempjes. Ik kan ook niet zeggen dat het komt doordat ik nog geen grote problemen heb meegemaakt. Want het leven heeft me al flinke tikken uitgedeeld. Maar toch, ook dan, wat heb ik nou echt nodig?
Mijn collega en ik doken in de nachtdienst (het was rustig) op internet om eens uit te zoeken wat er nu precies over dit onderwerp in de bijbel staat. Onderstaande teksten vielen ons op.
“Alles waarom jullie in je gebeden vragen, zullen jullie krijgen, als je maar gelooft.” (Mat. 21:22)
“Vraag vol vertrouwen, zonder enige twijfel. Wie twijfelt is als een golf in zee, die door de wind heen en weer wordt bewogen. Wie zo aarzelend en onberekenbaar is bij alles wat hij doet, moet niet denken dat hij iets van de Heer zal krijgen.” (Jac. 1:6-8).
“En als u bidt ontvangt u niets, omdat u verkeerd bidt: u wilt alleen uw eigen hartstochten bevredigen.” (Jac. 4:3).
“Wie zijn oren sluit voor het gejammer van de arme zal ooit zelf om hulp schreeuwen, en geen antwoord krijgen.“ (Spr. 21:13).
“Als jullie in mij blijven en mijn woorden in jullie, kun je vragen wat je wilt en het zal gebeuren.” (Joh. 15:7).
“Komt een van u wijsheid tekort? Vraag God erom en hij, die aan iedereen geeft, zonder voorbehoud en zonder verwijt, zal u wijsheid geven.” (Jac. 1:5).
“Vertrouw op de HEER met heel je hart, steun niet op eigen inzicht. Denk aan hem bij alles wat je doet, dan baant hij voor jou de weg.” (Spr. 3:5-6).
Deze zinnen bestaan natuurlijk binnen een verhaal in de bijbel. Het is geenszins mijn bedoeling om met Bijbelteksten te “gooien”. En er zijn ongetwijfeld nog meer teksten die u/jij aanspreken.
Wat me opviel is dat er wel haken en ogen aan het bidden zitten. Het lijkt alsof je voor alles mag bidden….maar hoe je dat doet (en in het leven staat) is belangrijk en bij de verhoring van je gebed komt ook nog wel wat kijken. Het blijft een moeilijk proces voor mij. Ik blijf bidden voor de wereld, ver weg en dichtbij. Vrede. Goed in plaats van kwaad. Licht in plaats van donker. Positief in plaats van negatief. En daarnaast zal ik proberen om meer te gaan bidden voor mezelf en mijn geliefden. Ik leg het in Gods handen. Daar heb ik steun aan. Hij weet wat ik en mijn geliefden nodig hebben. Hij kent mij en doorgrond mij. Soms worden “verhoringen” pas veel later duidelijk. Vooral wat meer wijsheid, vertrouwen en geduld op zijn tijd zou wat mij betreft heel prettig zijn. Alleen dat is al een gebed waard. Amen.
Leven & Meer 
