Steek een kaars aan in het duister,
laat het licht toe in je hart.
Maak je handen niet tot vuisten,
streel maar zacht, wat is verhard.
Steek een kaars aan in het duister
en zaai vrede waar je gaat.
Steek je armen uit en luister,
naar de mens die naast je staat.
Steek een kaars aan in het duister,
eer wat kwetsbaar is en klein.
Ga geduldig tot het uiterst,
laat waar jij bent liefde zijn.
Ik weet niet wie dit gedicht geschreven heeft.
Leven & Meer 