Dag 29 Susteren – Sittard

30 Augustus 2016

Een jaar geleden geëindigd in Susteren. “Vandaag” wandelen we verder. Ik ben wat zenuwachtig. Heb voor komende week niet te lange afstanden gepland, nog een extra dagje in Maastricht. Mijn gezondheid heeft het flink laten afweten afgelopen jaar. Voor de zomervakantie nog een operatie. Evengoed, proberen om positief te denken en bewust te genieten. Mijn moeder fungeert als wandelcoach. 🙂

We rijden met de auto naar Susteren. Een flinke autorit. Onderweg verrast mijn moeder me met haar befaamde broodje roerei. Het is al warm en het zal nog warmer worden komende week. We zetten de auto neer bij de St. Amelbergabasiliek. Eerst maar op een bankje lunchen. Mijn moeder verrast me (wederom) met rode bietensalade. Ze heeft van alles meegenomen. Ik voel me met mijn 44 jaar weer kind. Voor haar rode bietjes, kom ik ’s nachts mijn bed uit. Gek idee dat we vanavond bij de nonnen van Regina Carmeli slapen.

We lopen wat om de basiliek heen. Mooi! Het is een romaans kerkgebouw. Ooit was het een kloosterkerk. Geen stempel te verkrijgen en we kunnen alleen in het voorportaal een kaarsje branden. Zo gaat het met veel kerken tegenwoordig. Op slot. Er wordt teveel kapotgemaakt binnen of gestolen.

Het schiet in het begin niet erg op. We moeten onze draai weer een beetje vinden en er zijn veel foto’s te maken. Mooie plekjes. We pauzeren even bij de kerk in Nieuwstadt. Wederom niet open en ook bij de pastorie ernaast geen gehoor. Als we uit het dorp lopen komen we een klein kapelletje tegen. “Langs deze straat verzet geen voet, of zeg Maria wees gegroet”.

Via Millen lopen we tegen 16 uur Sittard binnen. Nog nooit eerder geweest. Prachtig! Oude gebouwen. Middeleeuws. Volgens het Jacobspad wandelboek zijn er 3 kerken en 1 basiliek te bekijken. We zijn te laat om de basiliek binnen te gaan en een stempel te verkrijgen. Zowel de Protestantse kerk als de Sint Petruskerk zijn dicht. De Sint Michielskerk gelegen aan het marktplein is wel open. Daar zien we ook een aantal nonnen binnenkomen. Ze blijken later van het Regina Carmeli te zijn. We raken gefascineerd door Sint Rosa, de beschermheilige van Sittard.

In 1668 werd St. Rosa van Lima aangeroepen om Sittard te vrijwaren van een dysenterie-epidemie. Als dank beloofde de Sittardse bevolking om ter ere van haar een kapel te bouwen op het hoogste punt van de stad en tot in lengte van dagen op de laatste zondag in augustus een processie naar deze kapel te houden.

Aan het kerkelijk feest van Sint Rosa is vanaf het begin ook een kermis verbonden. Bekend in Sittard is het verhaal van de leeuw Asor (omgekeerd Rosa) die tijdens een overvolle mis ter ere van de stadspatrones de kerk binnenliep.

Mijn moeder en ik besluiten om nog naar de Rosakapel op de kollenberg te lopen. Eerst gaan we op een terras lekker pasta eten en weer wat energie op doen en mensen kijken. We raken in gesprek met een dame. Zij wijst ons de weg naar de Rosakapel en vertelde erbij dat haar man en zei in de (dure) wijk er vlakbij woonden. Ze sprak met trots over de opnames van de serie en film van de Flodder’s. Huup Stapel had nog bij hun gelogeerd. Tijdens de wandeling komen we toevallig langs het klooster, waar we straks gaan slapen. We wandelen via 7 voetvallen(kruiswegstaties) en een Mariagrot. Heel bijzonder om mee te maken.

In het klooster is het sober, netjes en warm. We zetten alles tegen elkaar open. Kopje koffie op het balkon. Heerlijk douchen en dan slapen. Ik ben moe van de autoreis, wandeling en alle indrukken.

Advertentie

Wandelen

Het is vandaag weer zover. Mijn moeder en ik gaan een weekje pelgrimeren. We zijn vorig jaar Augustus ge-eindigd in Susteren (zie Jacobspad Limburg) en vandaar uit gaan we weer op pad.

Gek idee dat we vanavond slapen bij de nonnen in Sittard.

Prachtig idee dat we deze week Nederland uit lopen. We hebben dan heel Nederland volbracht. Voor mij persoonlijk een hele prestatie doordat mijn gezondheid me soms zo dwars zit. Maar…..het is nog niet zover. Wie weet wat er nog allemaal ten positieve of negatieve gebeurd.

Hou dus de instagramfoto’s hiernaast in de gaten. Of ga me volgen via IG op wandelenenmeer. Daar post ik elke dag wel wat op. De dagen worden zoals jullie van me gewend zijn later 1 voor 1 uitgewerkt op het blog.

Goede week!

Groet Mirjam.

 

 

 

 

 

 

 

Dag 28 Maaseik – Susteren

22 Augustus 2015

We besloten gisteravond om vroeg op te staan. 6 uur eruit. Dan waren we het warme weer een beetje voor en mijn moeder had ’s avonds nog een andere afspraak. Ja inderdaad, het is de laatste dag van onze pelgrimstocht in 2015.

Mw. Aben had een heerlijk ontbijt voor ons klaar staan. Een super-de-luxe koffiemachine stond op een sitetable. Elk kopje koffie werd vers gemalen. We schrijven nog wat in het gastenboek en gaan dan op pad. We vinden het moeilijk om de wijk weer uit te wandelen, maar Mw. Aben rijd achter ons aan met de fiets om alvast de krant te kopen. Een vroege vogel en een energiek type! Een stukje op weg naar het centrum van Maaseik horen we iemand roepen. Ook al zo’n vroege vogel. Het is de dame die met haar kleinkind ons naar de B&B heeft begeleid. Ze ging even naar de bakker. Sommige dingen zijn op een pelgrimstocht zo bijzonder. Het kan gewoon niet allemaal op toeval berusten.

Via de weg die naar de markt loopt komen we voorbij de St. Jacobskercke/Kruisherenkerk. De sobere ossenbloedrode buitenkant moet in groot contrast staan met het prachtige interieur. Echter de kerk is gesloten. Voor de kerk staat een bronzen beeld gemaakt door Roland Rens die de vier deugden van de Maaseikenaar verbeeld. Kaal, Lui, Lekker en Hovaardig (hoogmoedig.)

 

 

 

 

 

 

 

 

Op de markt zien we nog gebouwen die in de 17e eeuw gebouwd zijn. De prachtige stadsapotheek is daar 1 van.

 

 

 

 

 

 

 

We wandelen Maaseik uit via een brug over de Maas. De Maasbrug vormt de grens tussen Belgie, Maaseik en Nederland, Roosteren. Wat ons opvalt is het kunstwerk van Peter Seegers. Touwen waaraan door handen uit brons wordt getrokken symboliseren de verbondenheid van Belgisch en Nederlands Limburg.

 

 

 

 

 

 

En dan lopen we zomaar een prachtig stukje natuurgebied in, de Rug genaamd. Er lopen paarden los. Wat een prachtig gezicht. Wat is de natuur mooi zo in de vroege ochtend.

 

 

 

 

 

 

In het dorp Roosteren staat ook een St. Jacobuskerk. Dicht. 😦 We vragen iemand op straat. Een stempel lijkt ons wel wat. We krijgen een adres van een gepensioneerde priester die in de pastorie woont. Hij heeft echter geen stempel en geen sleutel van de kerk. Alles is me afgenomen, zegt hij. Jammer is dat toch dat kerken steeds meer dicht zijn en dat je als je gepensioneerd bent blijkbaar niet meer voor vol aan word gezien.

 

 

 

 

 

 

 

We lopen door naar Susteren. Toch alweer zo’n 11 kilometer gelopen volgend Jan zijn app. Daar houdt de reis voor ons op. We lopen naar het treinstation en beginnen aan de terugreis. Moe maar voldaan. Het geeft een heel prettige energie zo’n Pelgrimstocht.