Oradour-sur-Glane

Op een klein half uur rijden van Limoges ligt Oradour-sur-Glane. Het dorpje is een adembenemend monument van de gruwelijkheden die tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn gepleegd. Het dorp werd door een SS eenheid verwoest waarna er onder de bewoners een bloedbad werd aangericht. Vlak na de oorlog bezocht Minsiter Charles De Gaulle het dorp. Hij besloot dat het moest blijven zoals de Duitsers het hadden achtergelaten, en zo is het nog steeds.

Oradour-sur-Glane was een gewoon dorp op het Franse platteland. Het zou nooit in de geschiedenisboeken zijn gekomen als de 2de SS pantserdivisie ‘Das Reich’ niet op zaterdagmiddag 10 juni 1944 het dorpje omsingelde en alle aan- en afvoerwegen afsloot. De divisie kwam uit het zuiden waar het in Tulle al een bloedbad had aangericht.

Alle inwoners werden verzameld, waarna de mannen van de vrouwen werden gescheiden. Niet veel later werden de mannelijke inwoners doodgeschoten. De vrouwen en kinderen werden vervolgens in de kerk opgesloten, die daarna werd opgeblazen, en de rest van het dorp werd verwoest. In een paar uur werd een compleet dorp met koelbloedige efficiëntie verwoest. 642 mensen vonden die dag de dood, slechts zes dorpelingen wisten te ontsnappen.

(Bovenstaande informatie heb ik gevonden op de site dorpeninfrankrijk.nl)

REMEMBER. SOUVIENS-TOI. HERINNER.

Er werd gevraagd in stilte rond te lopen. Ik vond het heel indrukwekkend. Het verbaasde me hoeveel mensen er liepen. Allemaal mensen zoals jij en ik die niet willen dat dit weer gebeurd. Toch vraag je je wel eens af, waarom de mens er zo weinig van geleerd heeft.

Advertentie

Thunersee

1 overnachting op de terugreis van de vakantie was “a walk down on memorylane”.

Op 1 van onze eerste vakanties, zo’n 25 jaar geleden stonden toen mijn vriendje (nu mijn man) en ik in een goudkleurig koepeltentje op camping Alpenblick vlakbij de Thunersee (Interlaken). De campingfaciliteiten stelden allemaal niet veel voor. Daarentegen de bergen met eeuwige sneeuw zien, zittend op je campingstoeltje was fantastisch en op 80 meter van de camping een duik kunnen nemen in het ijskoude water…. Brrr….

Sinds 2006 zijn ze flink aan het opknappen. Er is een prachtig “blockhaus” gebouwd waarin een brasserie is gevestigd, het sanitair is luxe en schoon en er staat een heus tipi café. Maar wat nog steeds het allermooist is? De bergen, de eeuwige sneeuw en het ijskoude water (waar nu onze kinders met een bootje op dobberden.)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Desenzano del garda

Vorige week zijn we er weer eens heerlijk op uit getrokken. Pelgrimeren op wielen. Het uiteindelijke doel was bekend. We wilden heel graag een paar dagen naar Venetië. Hoe daar te komen? Dat zagen we wel.

Een nacht in Duitsland in de regen op een raststatte. Een nacht in Zwitserland in de regen en hagel op een camping. En dan zomaar uitkomen in Desenzano. Camperplekken aan het Gardameer. 12 euro voor een nachtje met zelfs een douche. Dat zijn toch Pelgrimsprijsjes. Voor mijn gevoel begon hier de vakantie en de Zomer. In de zon, met een glas prosecco. Alle winterjassen, vesten en warme broeken en schoenen zijn niet meer nodig vanaf nu.

 

 

 

 

 

 

 

Zeeland

Wat vliegt zo’n weekje weer voorbij. Zeeland, niet echt een provincie waar we regelmatig komen. Vanuit Drenthe ligt het wat minder gunstig. Je bent toch al snel 4 uur onderweg. De oudste was een keer als kleintje mee geweest naar Port Zelande van Center Parcs. De tweeling helemaal niet. Dus we hebben ons met elkaar verdiept in “het Zeeuwse”. Zoals gewoonlijk vragen we wat de kinderen wilden doen. Onze jongste vroeg gelijk of we ook langs Rotterdam kwamen. Feyenoord! Feyenoord! Hij was nog nooit bij het stadion in de buurt geweest. Op de foto in allerlei houdingen voor “de Kuip”. Zo’n klein mannetje voor zo’n groot gebouw was vertederend om te zien.

Alledrie de kinderen wilden wel heeeeel graag naar Center Parcs. Nou hebben ze in Zeeland als enige een camping op het park, inclusief zwemkaarten voor het magische zwemparadijs en market dome. Dus een paar nachtjes daar en verder hoe het zo uitkwam.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

We hebben Zeeuwse bolussen gegeten, met en zonder roomvulling. Roomboter babbelaars en Zeeuwse knopen drop. We hebben lekkerbekken, porties kibbeling en Zeeuwse mosselen soldaat gemaakt.

We hebben voorbeelden van klederdracht gezien, ons verdiept in de Zeeuwse knoop. Een stadswandeling gemaakt door Zierikzee. Slapen onder het licht van de vuurtoren in Ouddorp, een ringdorp bestudeerd (Dreischor), het pittoreske vissersdorp Veere bezocht en we zijn naar het watersnoodmuseum in Ouwerkerk en over de Oosterscheldekering geweest.

Het watersnoodmuseum was indrukwekkend voor ons allemaal. Heel erg de moeite waard. Bij mij was de kennis over de ramp behoorlijk weggezakt. Hoe kon het nou eigenlijk dat het op die nacht zo vreselijk misging. Wat een gevecht tegen het water! En nog wordt er gestreden. Je kon ook zien welke plekken in Nederland onder water lopen als zoiets weer gebeurd. Wij zitten op de Hondsrug hoog en droog, maar onze opa en oma in de provincie Groningen krijgen dan wel natte voeten (als het dan alleen daarbij blijft tenminste.)

En nu weer thuis. Wassen gedraaid, opgeruimd en de week is weer begonnen. Een drukke week voor de boeg. Heerlijk dat we even als gezin hebben kunnen opladen.

Hippe Kip

Afgelopen weekend heb ik mijn zusje verrast met een weekend in een “hippe kip”. Ze was vorige maand 40 jaar geworden en ik had een verrassing voorbereid.

Een paar jaar geleden kwam ik al eens het concept tegen van mensen die oudere caravans opknappen. Kleine of grotere caravans net zo oud als ik, of nog ouder 🙂 ondergaan een make-over. En dat levert hele leuke resultaten op. Ik kwam na wat zoeken in contact met Maartje Koning haar bedrijfje. Ze woont in de provincie Groningen en tovert “kip” caravans om. Ze verkoopt en verhuurt ze. Maartje heeft 6 van haar hippe kippen op camping de Vledders staan te Schipborg. Camping de Vledders behoort inmiddels tot een van de charme campings geselecteerd door de ANWB. De samenwerking tussen hun sprak me aan en zo kwam ik met mijn zussie in een roze/rood 3 persoonscaravannetje terecht. Een meisjesweekend waardig. Alhoewel … meisjes zijn we natuurlijk al lang niet meer.

 

 

 

 

 

 

 

We hebben heerlijk gewinkeld en gelunched in Zuidlaren, een zweterig sauna-avondje beleefd in Wildervank en een prachtige wandeling gemaakt in de omgeving. En verder veel kletsen, eten en lezen.

Grand Fort Philippe

Een van de eerste overnachtingsplaatsen op onze “route sur la cote” was in Grand Fort Philippe. Een kneuterig Frans dorp aan de monding van de Aa.

Grand Fort Philippe is een gemeente in het Franse Noorderdepartement, arrondissement  Duinkerke, aan de Opaalkust. Ze heeft ongeveer 6100 inwoners.

Wij stonden op een gratis camperplek aan de rand van de havengeul. Glaasje erbij, bootjes kwamen voorbij en de kinderen hebben heerlijk gevist.  Na het eten hebben we een wandeling gemaakt langs de havengeul. Vlak voor je de pier op gaat zie je een kleine kapel.  Wat een prachtige zonsondergang!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Plage de Gatseau

 

 

 

 

 

Mijn vaste bloglezers weten inmiddels dat ik op de startpagina de foto af en toe verander. Een beetje met de seizoenen mee. Het is bijna vakantie duzz…

Op dit moment is er een prachtig “strandlandschap” bij eb te zien. Het hele systeem van eb en vloed gaat mijn verstand te boven. En het is nooit hetzelfde.

Ik heb de foto’s vorig jaar gemaakt op Il d’oleron. Op het strand van Gatseau. Zolang ik mijn man ken en dat is al 24 jaar, komen we jaarlijks op dit eiland. We hebben 1 keer overgeslagen i.v.m. een verhuizing. Maar wat hebben we het toen gemist!

Het strand bij Gatseau is zo ongerept. Je kunt er helemaal omheen lopen en je kwam jaren geleden geen kip tegen. Tegenwoordig hebben anderen het strand ook meer ontdekt.

Na volgende week trekken we vanuit Nederland langs de kust richting Il d’oleron. Ik verlang naar de zon en het franse cueillir le jour gevoel. Maar eerst nog heel veel dingen afronden en doen. Het voelt op dit moment een beetje als water naar de zee dragen. 😦