Dag 11 Halfweg – Hasselt (26 km.)

6 April 2014.

Mijn moeder is  om 9 uur bij me. Ik verdeel nog even wat taken onder de kinderen en dan brengt mijn man ons naar Halfweg. Rond De Wijk zie ik al weer ooievaars op het land en in de lucht. Bij Café Het vergulde Ros staat al vlot de eigenaar buiten. We mochten hier niet parkeren. Hij kreeg vandaag nog veel bezoekers! Gelukkig zette mijn man ons af en ging daarna weer op huis aan.

 

 

 

 

 

 

 

Vanuit Halfweg vervolgen wij onze route van Februari via de nieuwe route van het Jacobspad door de boswachterij van Staphorst. In het bos eten we bij een picknicktafel een broodje en daarna begon het te regenen. Bij RUST-punt De boswachter dachten we een bakkie te kunnen doen, maar helaas niet open. Vanuit dit pand werkten jaren de boswachters. Er scharrelden in alle vrijheid kippies rond met een haan.

 

 

 

 

 

 

 

Hierna begon een saaie wandeling, niet echt opgefleurd door de regen en er was geen spreekwoordelijke hond te bekennen. Ook een bankje liet errug lang op zich wachten. Op een verhoogd “iets” in de berm aan de spoorbaan weer wat gegeten. Af en toe komt er een trein voorbij en in de verte zien we Hotel De Koperen Hoogte (van Hennie van der Most) liggen. Een voormalig watertoren. Mam en ik hebben er eens koffie gedaan op de terugweg vanuit een weekendje klooster. Na alle soberheid van dat weekend, kregen we toen een cultuurshock. We konden niet eens met contant geld betalen, maar moesten toen eerst een soort van kaart regelen.

In het lange dorp Rouveen vallen ons de blauw geschilderde melkbusrekken op. Die hadden we ook al rondom Staphorst gezien. We zien op 1 perceel meerdere boerderijen achter elkaar.

 

 

 

 

 

 

 

Vroeger was het traditie dat de kinderen een boerderij achter de ouders bouwden. Zo ontstonden die meerdere boerderijen. Door ruimtegebrek wordt dit tegenwoordig niet meer gedaan. Via de Korte Kerkweg komen we op de Stadsweg terecht. Deze laatste is lang. Op een rooster (bij gebrek aan bank) even bijgekomen. Ik ga na mandarijnen en zoute stengels te hebben gegeten even lekker liggen. Het grappige is dat ik vorige week dat rooster ook weer herkende en dat lange stuk langs de poldersloot. We steken een drukke weg over en we gaan dan aan de overkant  van het Zwarte Water richting Hasselt. Tegenover de kalkovens komen we een kleine begraafplaats tegen. Het hek is los. Op de begraafplaat zag ik een vogeldrinkbak als gedenksteen. Ik vond dat heel bijzonder. De foto’s hiervan gemaakt zijn niet goed gelukt. Vorige week dacht ik een nieuwe kans te krijgen, maar de poort zat op slot.

Bij café de Zon koffie gedronken en we snacken bij de snackbar. Daarna gingen we naar ons slaapadres via Vrienden op de fiets.

Om 19 uur wilde ik graag naar de kerkdienst in de grote of Sint-Stephanuskerk. Daar bewonderden we na de dienst een prachtig orgel en een mooie muurschildering van Sint Christophorus, de beschermheilige van de reizigers. Veel dames met hoedjes in de dienst.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Terug op ons slaapadres, lekker douchen en toen gaf ik mijn moeder en mezelf een kadootje. Een kleine verzilverde Jacobsschelp voor aan de rugzak. Het 1e Jacobspad Uithuizen – Hasselt helemaal uitgelopen. Een lengte van 208,5 km samen gedaan! Ik ben trots. Nadat we elkaar in bed op de foto hebben gezet en heel toepasselijk….”de Pelgrimskachel” viel ik al snel in slaap.

 

 

 

 

 

 

 

Mam was op een gegeven moment in haar slaap wat onrustig over de kerkklok. Ze dacht dat het een klok was van onze gastvrouw. “Waarom zet ze die niet uit!” 🙂 Je geest doet toch rare dingen als je slaapt. Het leek een beetje op wat er gebeurde in Dwingeloo. Ze droomde dat ze wat hoorde hinniken en ze dacht dat het appjes waren op mijn nieuwe smartphone. Het bleek een paard te zijn. We moesten lachen, maar midden in de nacht natuurlijk nog klaarwakker. En dan knort het maagje ook nog. Dus lekker aan de cashewnoten.

Advertentie

Dag 19 Lent – Nijmegen

18 Februari 2015

Vanaf vandaag gaat het eindelijk gebeuren, 5 dagen wandelen. Ik ben er helemaal klaar voor. Alles uitgewerkt op papier voor zowel de wandeldagen alswel hoe het thuisfront deze dagen moet doorkomen zonder mij. 🙂  We denken als moeder onmisbaar te zijn toch? Maar daar heb ik me al vaker in vergist. Het gaat anders, maar niet minder goed.

Het doel vandaag was om naar Lent te rijden en vandaar uit naar Nijmegen verder te wandelen. Er is om 19 uur vanavond een aswoensdag’s mis in de kapel van het Sint Jacobs Gasthuis. Zo gezegd zo gedaan. Mijn moeder zou tegen 12 uur arriveren. We vinden het allebei weer spannend. Wat moet je mee? Wordt het koud? Hoe zwaar is onze rugzak? Red ik het met mijn nieuwe wandelschoenen?

In de auto zakt de spanning wat en we raken gezellig aan de klets en eten heerlijke broodjes ei die Mama mee had genomen. In Lent aangekomen is er geen plek meer vrij op de P&R parkeerplaats. We vinden uiteindelijk een plek in een wijkje erachter.

En dan lopen maar. Vorige keer zagen we een kerk in Lent, maar geen tijd meer om daar nog eens rustig te kijken. Dus eerst rennend over de grote weg (levensgevaarlijk eigenlijk) naar de Maria Geboorte Kerk.

We konden naar binnen, maar bleven in het voorportaal want de grote kerk was dicht. Jammer geen stempel in ons pelgrimspaspoort dus. We lopen naar ons eindpunt van vorige keer. Het is verrassend koud. Ik ben blij met mijn muts, halve handschoentjes, sjaal en wanten. Vanaf dat eindpunt moesten we richting de Waal. Ik merk dat we soms te “braaf” het boekje willen doen. Altijd bang om wat moois te missen. Dus dat was wel even zoeken, want het boekje heeft een update gekregen via internet. Ze zijn enorm aan het veranderen aan deze kant van de Waal.

Met de Waal in zicht raak ik in gesprek met mijn moeder over hoe zij het ervaarde. Ze heeft vaak de Nijmeegse vierdaagse heeft gelopen en dan zie je natuurlijk nu allerlei herkenningspunten. Wat mooi de Waal en Waalbrug. Prachtig die schepen. Bij Restaurant Belvedere (oude vestingtoren) gaan we rechtsaf en dan lopen we zo Nijmegen in.

We lopen door het Valkhof waar Karel de Grote en Frederik Barbarossa ooit versterkingen bouwden. Er resten nog 2 kapellen: de Sint Nicolaaskapel uit 1030 en de ruïne van de Sint Maartenskapel.

De route loopt verder door de benedenstad. We wanen ons een beetje in de middeleeuwen. Kleine straatjes. Klinkertjes. We komen door allerlei straatjes die door hun naam te herleiden zijn naar allerlei gebeds- & Godshuizen. In de Nonnenstraat zouden we overnachten en daar kwamen we toevallig al langs. We hadden daar echter pas na 20 uur af gesproken, dus nog wat te vroeg en we liepen door en kwamen bij cafe “De Hemel” uit. Prachtig pand en ik dacht alleen maar hoe geweldig je daar in de zomer op het terras kon zitten met een glaasje. Echter tijd voor een bakkie. In het pand bleek bovenin een koffiehuis en branderij te zitten. Dus daar zaten we, een heerlijke bak koffie met een zelfgemaakte slagroomtruffel voor ons op de tafel. (Het water loopt me nu ik dit schrijf weer in de mond.) De entourage was prachtig. Leuke zitjes en een prachtige verzameling koffiemolens.

We gaan verder richting de Jacobskapel. Daar begon om 19 uur de aswoensdagmis. Van tevoren nog snel een patatje en bamischijf. Om half 7 hadden we aldaar afgesproken, maar dat liep iets anders want onze afspraak kwam niet opdagen. Wachten dan maar. Tegen 10 voor 7 kwam gelukkig de 1e persoon aan met sleutel. Mama en ik waren inmiddels verkleumd. Ze vonden het heel bijzonder dat ze 2 pelgrims in hun midden hadden en vroegen of ze ons later de pelgrimszegen mochten geven. We kregen ook een stempel in ons Pelgrimspaspoort. We zijn daar getuige geweest van een prachtige, intieme en intense dienst. Het begon met het buiten in stilte verbranden van de buxustakjes van vorig jaar. Met deze as werd later het kruisje op ons voorhoofd “gezet”. (zie ook mijn blog over Aswoensdag.) Ook kregen we allemaal een waxinelichtje om aan te steken en om een gebedsintentie mee te doen. Ik heb gebeden voor mijn schoonzus want haar vader was op deze dag vroeg in de morgen gestorven. Er was afwisselend klassieke muziek, samenzang, bidden, lezen en stilte. Ik was ontroerd.

Tijdens de pelgrimszegen stonden de mensen uit de kapel voor en achter mijn moeder en mij. Er werd het volgende uitgesproken:

Na de dienst kwamen allerlei mensen naar ons toe om een praatje te maken. 1 dame nodigde ons de volgende dag uit in haar woonplaats om een bakkie te doen. Ze vroeg of we door Beek kwamen? Ik wist dat toen niet. Ze schreef haar adres op. Wat een gastvrijheid!

Ons slaapadres was zoals gezegd aan de Nonnenstraat (vrienden op de fiets) en daar hebben we eerst gezamenlijk een bak koffie gedronken met onze gastheer en gastvrouw. Daarna douchen en boven op zolder kruipen we in een lekker schoon bedje.

 

 

Dag 8 Westerbork – Lhee

26 Januari 2014

Gisteren nog via de sms contact met mijn moeder gehad, want er is sneeuw voorspeld. Ik sms-te spottend of ze de sneeuwschep al had ingepakt. Zij dacht dat we wel 2 nodig hadden. 🙂

We wisten toen nog niet dat deze wandeldag wel onze wandelervaring op de proef zou stellen. Aan de voorbereiding lag het niet. Legging onder de broek, halve vingerhandschoentjes, wanten, ijzertjes voor onder de wandelschoenen. Deze laatste heb ik een aantal jaren geleden gekregen van mijn lieve wandelmoeder en ik heb ze al regelmatig gebruikt in het bos.

Maar toen ik opstond deze ochtend schrok ik behoorlijk. 1 witte, wonderlijke sneeuwwereld buiten. Ik ben zenuwachtig. Zal mama het aandurven om te komen met haar auto? Maar iets over 9 hoor ik haar rustig aan komen tuffen. Ze had de hele weg bijna 60 gereden. Allemaal sneeuwschuivers op de weg en glad. Wat een doorzetter. Eerst maar weer een bak koffie met cake en dan gaan we met 2 auto’s richting Hees. Onderweg stil & wit weer. Ik geniet ervan. We kunnen niet hard rijden. Veel sneeuw en gladheid. Vooral op de A28 meerdere sporen van auto’s die greppels zijn ingereden.

Vanuit Hees terug met mijn auto naar Westerbork.

In Westerbork nog een snelle bak uit de thermoskan en dan tegen half 12 op de ijzers. We lopen flink door. We hebben energie.

 

We komen langs de Boekweitenplas en daar grazen Schotse Hooglanders. Ze zijn wel nieuwsgierig naar ons en wij naar hun. Dan door Makkum en Terhorst en eigenlijk lopen we dan heel makkelijk naar Spier. We vinden het etablissement “Het Schortinghuis” en daar drinken we iets warms voor een brandend vuur. Het leven is goed!

Maar……dan begint de uitdaging. Niet goed gekeken en daardoor een flink stuk verkeerd gelopen. Via mijn gps komen we uiteindelijk weer op het goede pad terecht. Maar inmiddels is het al 17 uur en het gaat schemeren. Over de A28, hotel v/d Valk Spier aan de rechterhand. We lopen richting het bos en Dwingelderveld. Daar gaat het Jacobspad dwars doorheen, maar vanwege het tijdstip besluiten we om langs de berm van de N855 te lopen. Het was een lange saaie weg met best veel verkeer. We twijfelden meerdere malen of we toch niet het bos in zouden gaan. De moed zakte ons flink in de schoenen. Maar uiteindelijk bereikten we ons slaapadres. Bosrand 14. Rustplek de groene stek. Heel donker.

We belden aan en de eigenaresse bracht ons over gladde keitjes naar ons minihuisje. Mijn moeder en ik zijn inmiddels lid geworden van vrienden op de fiets. En dit adres sprak mij gelijk aan. We zagen niet veel groen buiten zoals de naam aangeeft. Morgen maar eens goed kijken.

De gaskachel kwam op hoog, we zetten meerdere kopjes thee en smikkelen wat van onze meegebrachte salade. Ik heb niet veel trek, terwijl ik veel van mezelf gevraagd heb vandaag. Mijn rug vind het ook niet echt leuk meer. Dus lekker douchen en vroeg op bed. Mama had nog 2 kruikjes gemaakt. Die hingen in het huisje aan de muur op ons te wachten.

Trusten……..

Uitleg van begrippen die met het Jacobspad te maken hebben

Bedevaart.

Een bedevaart of pelgrimage is een (pelgrims)reis naar een bedevaartsoord die een bijzondere betekenis heeft binnen een religie. In alle wereldgodsdiensten is de pelgrimage een belangrijk onderdeel van de geloofspraktijk. Een bekend voorbeeld in het christendom is de pelgrimstocht naar Santiago de Compostela.

Camino.

Staat voor de pelgrimsroute naar Santiago de Compostela.

Credential del Peregrino.

De ‘Credencial del Peregrino’, letterlijk de ‘geloofsbrief van de pelgrim’, is het op naam gestelde persoonlijke document dat bevestigt dat je als pelgrim onderweg bent.

Het paspoort is genummerd, voorzien van je naam, paspoortnummer en de afgifte datum. Het wordt ook wel het ‘pelgrimspaspoort’ of de ‘stempelkaart’ genoemd.

Jacobus de meerdere.

Is een discipel en apostel van Jezus. In de christelijke iconografie is de Jacobsschelp diens attribuut. Deze is bevestigd aan zijn hoed, mantel of knapzak.  Ook wordt hij vaak afgebeeld met een staf. het attribuut van de pelgrim.

 

Jacobspad.

Pelgrimspaden vernoemd naar Jacobus de Meerdere.

 

Kaap Finisterre.

Is een granietheuvel met een hoogte van 600 meter in de gemeente Fisterra, in Galicië, Spanje.

De naam Finisterre is afgeleid van het Latijnse Finis Terrae, het einde van de wereld, oftewel daar waar de wereld ophoudt. Veel Pelgrims lopen na Santiago nog door naar deze plek.

 

Nederlands Genootschap van Sint Jacob.

Heeft zich als doel gesteld de belangstelling voor de pelgrimstocht te verdiepen. Je kan lid worden. Ze helpen o.a. fietsers en wandelaars op weg die naar Santiago de Compostela willen.

 

Pelgrim.

Het woord pelgrimeren komt uit het Latijn. Daar wordt een pelgrim, peregrinus genoemd, een woord dat is samengesteld uit per (door, over, voorbij) en ager (akker). Een pelgrim is dus iemand die door of voorbij de akkers trekt.

 

Pelgrimeren.

Zie begrip bedevaart.

 

Refugio.

Is een pelgrimsherberg. Deze overnachtingsmogelijkheden liggen vaak op dagafstand van elkaar en kosten weinig geld op vertoon van de pelgrimspas/credential.

 

Santiago de Compostela.

Is een stad in het Noordwesten van Spanje. Santiago betekent Sint Jacobus. De stad heeft circa 100 000 inwoners en is het einde van de bedevaartstocht waar deze blog over gaat.

Volgens een legende zou het graf van de apostel Jakobus, zich hier bevinden. Zijn stoffelijk overschot zou, nadat hij in Palestina was onthoofd, in een stenen boot zijn gelegd waarin twee van zijn discipelen meereisden. De boot bereikte vanzelf de Galicische kust, waarna het dode lichaam werd begraven in de berg Libredón. Over het graf verrees een machtige basiliek.

 

Vrienden op de fiets.

De stichting Vrienden op de fiets is een non profit netwerk van goedkope overnachtingsadressen voor wandelaars en fietsers. Als donateur betaal je 8 euro per jaar en krijg je toegang tot dit netwerk.