Ja, het is er eindelijk van gekomen. Deze vrouw heeft wandelstokken gekocht.
Het heeft zijn tijd gekost. Ik wist in eerste instantie niet eens het verschil tussen Nordic Walking sticks en Hiking poles. En ik dacht natuurlijk net zoals vele anderen met mij dat ze voor in de bergen waren, je wel heeeeeel oud moest zijn of wel heeeeel slecht ter been. Evengoed kunnen ze gebruikt worden met de voorgaande 3 redenen, maar ook de jonge, vlotte vrouw en man van deze tijd gebruikt ze. Laat ik nou net tot die laatste categorie behoren. 🙂 Nee, hoor grapje natuurlijk.
Ik hoorde er steeds meer positieve dingen over. Op de rugscholing van afgelopen najaar kwamen ze meerdere malen ter sprake en ik zag ze ook steeds meer afgelopen jaar tijdens mijn wandelingen. Dat heb je ook als je zwanger bent, zie je overal zwangeren of kinderwagens.
Maargoed, dan heb je het besloten, maar welke moet je dan kopen?
Dat is een moeilijk punt en tegelijk denk ik ook voor iedereen verschillend. Hoeveel geld wil je er aan uitgeven? Welk merk heeft je voorkeur? Wil je inklapbare? Het is geenzins mijn bedoeling om hier een merk te promoten. Ik heb dus heel wat gesurfd on the internet en een keuze gemaakt waarvan ik dacht dat het goed bij me paste.
Afgelopen week ben ik met oefenen begonnen. Ik moet wel in een ritme komen. Eerst maar wat alleen in het bos, zodat niemand me ziet klungelen. Bolt mijn hondje moet er ook aan wennen. ik heb hem al een paar keer bijna aan de carbon punt geregen. Toch loopt het verrassend relaxed. Ik heb nog niet met rugzak geoefend. Dat komt nog… dus wordt vervolgt.
We lopen om Geleen heen met in de verte de steenfabriek te zien en dan lopen we een gebied in met bos. Wat opvalt zijn de holle wegen. Ze zijn ontstaan door het samengaan van menselijke invloeden en natuurlijke erosie. De uitgesleten geulen doen dienst als wegen. Heerlijk koel hier, maar wel heuvelopwaarts en dat gaat in de benen zitten.
In Sweikhuizen lopen we naar de St. Dionysiuskerk. Dicht. Het blijkt een bedevaartbestemming te zijn voor blinden en mensen die aan een oogziekte lijden.
Het lijkt steeds warmer te worden. Buiten Groot Genhout gaan we liggen onder een boom vlakbij een boerderij. De koeien zijn nieuwsgierig. Schoenen uit, sokken uit, broek uit. Ik ga even dommelen en mam doet een sudoku. Dan langs Schimmert met zijn watertoren en Klein Haasdal met zijn wijngaarden. We lopen hier echt door het Limburgse landschap en we voelen ons gelukkig. Tot ik erachter kwam dat we helemaal verkeerd zijn gelopen. Hoe weet ik niet, maar Valkenburg ligt voor ons. Ik zie de Wilhelminatoren.
We lopen heel wat kilometers extra op een dagtocht die voor mij al aan de max zat. Dat heet echter pelgrimeren en afzien.
Een hoop vergeet je ook weer als je met een bitter lemon op een terras achter een heerlijk bord pasta zit. We hebben in Meerssen geluk met de basiliek. Hij is nog open en we krijgen er zelfs een stempel van een nogal gehaast ogende priester.
Leven & Meer 