Champagne (streek)

Als ik me down, melancholiek of verdrietig voel, bekijk ik vaak foto’s. En, omdat ik me de laatste weken zo voel heb ik o.a. foto’s bekeken van de vakanties zo’n 13 jaar geleden tot nu. Wat zijn de jongens daar nog klein! En wat genieten we dan met elkaar. In de loop der jaren hebben we al veel van Frankrijk gezien. Afgelopen Herfstvakantie zijn mijn man en ik saampjes weg geweest. De kleine jongens zijn inmiddels groter gegroeid en bleven thuis. Fijn, de pubers in hun eigen habitat. 🙂 We hebben een heel stuk met de camper door de champagnestreek gereden, waar we een aantal jaren geleden met de kleine jongens ook zijn geweest.

De champagnestreek ligt in het Noorden van Frankrijk en omvat 4 departementen. Ardennes, Marne,  Haut-Marne en Aube.

Het klimaat is vrij mild, onder invloed van een luchtstroom die vanaf de Atlantische Oceaan komt. De winters zijn zacht en de zomers kunnen heet zijn. Over het hele jaar genomen valt er regelmatig neerslag.

De bodem van de champagnestreek bestaat uit een dikke laag krijt met daarbovenop een dunne laag vruchtbare aarde. Die krijtlaag wordt ook gebruikt om kelders in uit te graven. Hierin kun je de champagne daarna goed bewaren omdat er wonderlijk genoeg in zo’n kelder een stabiele temperatuur en luchtvochtigheid aanwezig is. (Bron: Wikipedia).

Wij zijn via het departement Ardennes, “La champagne” binnengereden en hebben een nacht overnacht (op een gratis camperplek) in het dorp Charleville-Mezieres.

Daarna door naar Reims waar ik heel graag weer naar/in “la cathedrale des anges”, “de kathedraal van de engelen” wou. Wat mij betreft 1 van de mooiste kathedralen in Frankrijk. Ik heb er in 2016 al een blog aan gewijd. Te vinden rechts, Onderwerp. Klik op vakanties.

Enfin, na Reims door naar Epernay. Met de camper een nacht gestaan naast een kerkje (met luidende klokken) en platanen en een pleintje met een jeu de boule baan, waarop oude mannekes (urenlang) samen balletjes rolden. Franser en leuker kan bijna niet. Nou……?? Een fles champagne zou het gehele sfeertje wel ietsepietsje leuker maken.

Dus we zijn weer eens gaan kijken op de avenue de champagne. Hier steken de grote wijnhuizen elkaar de loef af met marmer en groot-groter-grootse huizen. Wat een luxe uitstraling. Franse kennissen uit Parijs zeggen dat deze avenue nog duurder is als de Champs-Elysees in Parijs, vanwege al de miljoenen flessen champagne die opgeslagen zijn in de krijtkelders onder de rue.

Uiteindelijk zijn we met een fles gekoelde bubbels terug gegaan naar de camper om daar terwijl de schemer al in viel naar de boulende mannekes te kijken en af en toe aan ons glas te nippen. Ja, zoals ik al dacht. Maakt het leven ietsepietsje leuker.

Advertentie

Muziek

Vanmorgen werd ik wakker met onderstaand nummer in mijn hoofd. Ik denk dat het de bedoeling is dat ik jullie er op attent maak.

Het gaat om het nummer “You say” van Lauren Daigle. Een tot een aantal maanden geleden voor mij onbekende (christelijke) zangeres, die het afgelopen jaar in de top 40 terecht kwam. Het nummer staat op het album “Look up child”. Met een prachtige stem zingt ze een kwetsbaar nummer. Ik heb zelf veel aan de tekst gehad. Ook al voel je je nog zo alleen, je bent geliefd. Als je denkt dat je je zwak voelt, Hij zorgt ervoor dat je je sterker voelt. Ik geloof.

Maar ook als je niet geloofd in God, vindt je dit nummer vast ook prachtig.

Gedicht

 

Soms is loslaten eng.

Je weet niet.

Waar je terecht komt.

Je hebt er geen grip op.

Je ziet het niet.

Maar blijven hangen.

Blijven hopen op verlichting.

Er zelfs naar verlangen.

Zal niet helpen in de juiste richting.

Soms is loslaten beter.

Met beide benen op de grond.

En de wind in je rug.

Zonder te vergeten waar je stond.

(Geen idee wie dit heeft geschreven. Ik kreeg een kaart van iemand en daar stond deze tekst op). Mooi en bemoedigend.

Inktzwam

Na een tijd van droogte werden we in Drenthe getrakteerd op een korte periode met flinke buien. Uit mijn werk vielen ze me opeens op. Zomaar stonden ze er. Een groep geschubte inktzwammen. Geen tijd om er wat mee te doen. Met die gedachte ben ik er een aantal keren langs gereden. Tot ik me bedacht bewust tijd te nemen om voor mijn werk aan even te stoppen om ze te bewonderen en te fotograferen. Een fijne ervaring was dat. Het voordeel van ’s avonds vroeg op bed liggen vanwege mijn rug is dat ik meer over deze zwammen te weten kon komen.

Geschubte inktzwammen dus. Vanaf Juli – Oktober is deze zwam te vinden op pas omgewerkte akkers, weilanden, parken en wegbermen. Een jonge geschubde inktzwam kun je goed eten. Evengoed wordt er in veel landen uit de oudere exemplaren die al vervloeien een soepje bereid. Dit soepje schijnt tot voedselvergiftiging te kunnen leiden. Vroeger ving men het zwarte vocht van de rand op, enkele druppels Arabische gom erbij en je hebt bruikbare inkt.

Leuke weetjes allemaal. Toch eet ik zelf niet zomaar paddenstoelen uit de natuur. Ik ben te bang dat er een giftig exemplaar bij zit.

Weten jullie nog meer bijzonderheden over deze zwam?

Doorstart

En toen was het een hele tijd stil op “wandelenenmeer“.

Heel Nederland doorgewandeld. Meer lukte gewoon niet. Hoe leuk ik het wandelen en vooral het wandelen op hele oude pelgrimspaden ook vindt. Mijn lichaam heeft me de laatste jaren verschillende grenzen gegeven. En het omgaan met die grenzen zijn nog aan de orde van de dag. Maar….. ik heb pelgrimerend door Nederland gewandeld. Het was een geweldige ervaring.  🙂

Zo langzamerhand begint de drang om te schrijven weer terug te komen. Want, dat kan ik nog wel.

En het genieten van kleine dingen. Dat kan ik nog wel.

En fotograferen. Dat kan ik nog wel.

En bewust leven. Dat probeer ik elke dag.

En geloven in God. Dat doe ik nog steeds.

Vandaag heb ik daarom besloten een doorstart te maken. Met een nieuwe naam, een nieuw logo en een nieuw webadres www.levenenmeer.com

Met minder wandelverhalen, maar misschien nog steeds interessant voor jou. Evengoed welkom als je blijft of als je (op)nieuw langskomt.

Groet Mirjam.

Hiking Poles

Ja, het is er eindelijk van gekomen. Deze vrouw heeft wandelstokken gekocht.

Het heeft zijn tijd gekost. Ik wist in eerste instantie niet eens het verschil tussen Nordic Walking sticks en Hiking poles. En ik dacht natuurlijk net zoals vele anderen met mij dat ze voor in de bergen waren, je wel heeeeeel oud moest zijn of wel heeeeel slecht ter been. Evengoed kunnen ze gebruikt worden met de voorgaande 3 redenen, maar ook de jonge, vlotte vrouw en man van deze tijd gebruikt ze. Laat ik nou net tot die laatste categorie behoren. 🙂 Nee, hoor grapje natuurlijk.

Ik hoorde er steeds meer positieve dingen over. Op de rugscholing van afgelopen najaar kwamen ze meerdere malen ter sprake en ik zag ze ook steeds meer afgelopen jaar tijdens mijn wandelingen. Dat heb je ook als je zwanger bent, zie je overal zwangeren of kinderwagens.

Maargoed, dan heb je het besloten, maar welke moet je dan kopen?

Dat is een moeilijk punt en tegelijk denk ik ook voor iedereen verschillend. Hoeveel geld wil je er aan uitgeven? Welk merk heeft je voorkeur? Wil je inklapbare? Het is geenzins mijn bedoeling om hier een merk te promoten. Ik heb dus heel wat gesurfd on the internet en een keuze gemaakt waarvan ik dacht dat het goed bij me paste.

Afgelopen week ben ik met oefenen begonnen. Ik moet wel in een ritme komen. Eerst maar wat alleen in het bos, zodat niemand me ziet klungelen. Bolt mijn hondje moet er ook aan wennen. ik heb hem al een paar keer bijna aan de carbon punt geregen. Toch loopt het verrassend relaxed. Ik heb nog niet met rugzak geoefend. Dat komt nog… dus wordt vervolgt.

 

Meditatieavond Thema Aandacht

Binnen mijn kerk gemeente zijn er naast de Zondagse kerkdiensten ook vele andere mogelijkheden om aan geloofsbeleving te doen. Ik heb mij voor 3 meditatieavonden ingeschreven rondom 3 thema’s. Het 1e thema ging over aandacht. Er werd een tekst voorgelezen. In dit geval uit een boekje met columns van J.J. Suurmond. Daarna in stilte dit stuk tekst overpeinzen/mediteren, zo’n 10 minuten. Vervolgens wat in je opkomt in stilte creatief vormgeven. Daarvoor kon worden gebruikt klei, verf, collages etc.

Er stond in de tekst iets over de 3 eenheid van God. Vader, Zoon en Heilige Geest.

Ik moest terugdenken aan mijn volwassen doop in 1995. Het gevoel daarvan en hoe emotioneel ik toen geloofde versus de ontwikkeling die je daarin doormaakt.

Ik heb het papier met ecoline “gedoopt”. In 3 kleuren.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dopen

In de naam van

De Vader

De Zoon

De Heilige Geest

3

Geloof hoop liefde

Blauw groen roze

Levende God

Het leven inblazen

Er ontstaan wegen, paden.

Korte wegen en lange wegen.

Een weg om alleen te gaan.

Wegen die elkaar kruizen.

Een weg om samen op te lopen.

Gedicht

Steek een kaars aan in het duister,

laat het licht toe in je hart.

Maak je handen niet tot vuisten,

streel maar zacht, wat is verhard.

 

Steek een kaars aan in het duister

en zaai vrede waar je gaat.

Steek je armen uit en luister,

naar de mens die naast je staat.

 

Steek een kaars aan in het duister,

eer wat kwetsbaar is en klein.

Ga geduldig tot het uiterst,

laat waar jij bent liefde zijn.

Ik weet niet wie dit gedicht geschreven heeft.

Adventskalender

Het gebruik van een adventskalender is een traditie die stamt uit de 19e eeuw. Het is een hulpmiddel om in de adventstijd in huiselijke kring toe te leven naar Kerst, een belangrijk christelijk feest. De adventskalender traditie is van oudsher in Duitsland en Oostenrijk het sterkst aanwezig.

De kalenders worden geproduceerd in verschillende vormen en maten. Ze bevatten luikjes waarvan er vanaf 1 Decemebr elke dag een wordt geopend. Meestal kan er in de vakjes chocola of een andere lekkernij worden gevonden voor kinderen. Er zijn ook kalenders die zich meer op volwassenen richten, de vakjes kunnen dan voorzien zijn van een tekst uit de bijbel, spreuken of foto’s. Alle uitvoeringen hebben gemeen dat ze de resterende dagen tot Kerstmis aftellen, meestal zijn dat er 24. In die zin heeft de adventskalender dezelfde functie als de adventskrans/kaarsen. De adventsperiode begint officieel op de 1e zondag na 30 november en eindigt op 24 december bij het avondgebed.

De laatste jaren heeft de adventskalender zich verspreid over een groot aantal christelijke landen.

Op 1 December kregen onze kinderen ook een adventskalender in de schoen. Dat is 1 van het soort met chocolaatjes. Het blijft een feestje om er elke dag zo’n chocolaatje uit te peuteren. Ik kreeg zelf vroeger ook adventskalenders, speciaal door mijn oma uit Duitsland gehaald. Ik herinner me nog heel goed dat ik op een keer een sneeuwwitje adventskalender kreeg. Er zat geen snoep in, maar allemaal kleine figuurtjes uit het sprookje. Ik vond het zo spannend elke dag en magisch. De goede dingen uit je jeugd geef je weer door aan je eigen kroost. Evengoed is een adventskalender niet leeftijdsgebonden (gelukkig). Ik kreeg er dit jaar 1 kado met stukjes marsepein erin van een lieve vriendin.

 

Muziek

In mijn muzieklijst staat al een nummer van Lindsey Stirling. Een heel begaafde violiste en danseres. Ik kan haar niet anders omschrijven als petite. Maar zo’n grote uitstraling!

Het nummer Hallelujah, past goed bij deze tijd. Ze heeft het incognito opgenomen in de metro. Er is een indrukwekkend verschil waar te nemen in haar optreden daar of in uitverkochte zalen. Hoe bijzonder kan het gewone zijn ……..