Dag 13 Zwolle – Wijhe (22,5 km.)

8 April 2014

We hebben de nacht doorgebracht bij Claire. Een lieve dame die woont in een prachtig herenhuis. Dat is het verrassende van vrienden op de fiets. Je komt overal.

  

Claire had vanmorgen de tafel gezellig gedekt. Ze vroeg aan ons of we muziek bij het ontbijt wilden. De Mattheus passion of opwekking of gewoon stilte. We moesten lachen om haar vraag, maar stiekem was ik ook wel ontroerd. Sommige mensen proberen zich zo in je in te leven. Bijzonder is dat. Mam en ik kozen voor stilte. Sssssttt…. Claire ging “en suite” werken.

Daarna betalen we een kleine 20 euro per persoon en gaan weer op pad. De route verlaat Zwolle via een wandelpad door een park. Dit park, “Het Engelse Werk” genaamd, is aangelegd in een romantische Engelse landschapsstijl. Het is koud en regenachtig. Het romantische ontgaat ons daardoor. Het wandelpad heet het “Horreus de haas-pad”. Deze predikant protesteerde in de oorlog openlijk tegen de Jodenvervolging.

 

 

 

 

 

 

 

Daarna de dijk op. Ik zag herten! Te laat met de fotocamera. Wat een prachtig zicht op de IJssel. We zagen in de verte een flinke bui aankomen. Snel even op een bankje rusten en wat eten. Daarna tot aan de knieën toe nat.

We lopen langs de IJsselcentrale, die aan de rand van Harculo staat. Even te ver gelopen. We werden afgeleid door een rustplek in de verte. Daar aangekomen was de plek net bezet. Toch maar terug naar huisnummer 23 want daar moesten we af, de velden in. Tussen de akkers door richting bos, over smalle bruggetjes naar toegangshek van Landgoed Windesheim. Prachtige omgeving.

Bij Hof van Windesheim, een kleinschalige zorgboerderij drinken we heerlijke koffie (in de koffieschenkerij) met een boerentosti. Ze runnen ook een bed en breakfast. (www.hofvanwindesheim.nl) We krijgen hier ook een stempel in ons pelgrimspaspoort. Er hing een leuke spreuk aan de muur.

 

 

 

 

 

 

 

 

We wandelen daarna langs een voormalig kloostercomplex, waar een tweetal kelders en de voormalige brouwerij bewaard zijn gebleven. De brouwerij is nu in gebruik als protestantse kerk.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Daarna via een fietspad zo de velden in. Dreigende luchten.

 

 

 

 

 

 

Flinke regenbuien en zelfs hagel. We worden koud. En zo lopen we bibberend Wijhe binnen. Net op tijd om de trein te halen richting Zwolle. Mam heeft met haar koude handen moeite om de kaartjes te pinnen.

In Zwolle overstappen naar Emmen. Mijn man pikt ons daar op en neemt ons mee richting huis, nadat we eerst nog even gewinkeld hebben.

Even een kopje koffie en gezellig bijkletsen.

De 3 dagen zitten er weer op! In Augustus 2014 vervolgen we ons pad tijdens een 4 daagse wandeling.

Advertentie

Dag 12 Hasselt – Zwolle (13,9 km.)

7 April 2014

In Hasselt komen de pelgrimspaden uit Friesland en Groningen samen en gaan verder richting Zwolle – Nijmegen. De Jacobsweg Nieumeghen genaamd. We gaan wandelen via een nieuw boekje “Jacobswegen in Nederland”. Zie voor meer informatie onder de categorie wandelroute/boekjes.

Lekker vroeg opgestaan. Na douche en ontbijt kregen we nog een stempel in ons Pelgrimspaspoort. En zo vervolgden we onze weg. We werden “uitgeblaft” door de 3 hondjes van onze gastvrouw.

We verkenden eerst het Hanzestadje. Door de ligging aan het Zwarte Water en de Vecht is Hasselt toen een belangrijke handelsplaats geweest. Er zijn ook nog steeds sporen van de oude bedevaartstraditie terug te vinden. Zo is in het laatgotische raadhuis een Bentheimer zandsteen ingemetseld met daarin een afbeelding van een Jacobsschelp.

 

 

 

 

 

 

We slenteren door de oude gevels en steegjes, waaronder 1 met zeven deuren – zeven huisjes gebouwd in 1618 voor arme oude vrouwen.

De wandeling gaat verder over de dijk langs het zwarte Water, over de oudste gemetselde zeewering in Nederland, de 800 m. lange stenen dijk. We zien veel watervogels.

 

 

 

 

 

Bij Haerst hoopten we tegen beter in met het kabelveerpontje te kunnen, maar deze is alleen in de zomermaanden in gebruik. Inmiddels was het onverwachts warm geworden.  We waren loom en moe en liepen langs een saaie weg. Aan de zijkant van een boerderij werden we geroepen door een mevrouw. Zin in een bakje koffie? Ze had medelijden met ons. Jacobus was ons goed gezind. Deze mevrouw coacht kinderen op de boerderij van haar ouders en via paarden helpt ze hen aan rust en eigenwaarde. Er ontstond een bijzonder gesprek. Ze rade ons aan een stuk door het bos te gaan en dan over de dijk. In het bos viel ons een graf op met twee stenen en bloeiende narcissen.

Bij oliemolen “de Passiebloem” aan de Nieuwe Vecht op een molensteen gerust en wat gedronken. Het is warm. De molen is nog volledig in gebruik.

Door de warmte valt het laatste stuk richting Zwolle ons zwaar. We ploffen neer bij Talamini aan de Grote Markt en smikkelden een heerlijk Italiaans ijsje op.

We hadden zicht op aartsengel Michael. Een prachtig beeld groen van kleur. 3,5 meter hoog en het beeld bestaat uit 350 lagen glas. Het beschermd Zwolle tegen het kwade.

 

 

 

 

 

 

Inmiddels waren we weer wat uitgerust en het was nog vroeg. We liepen Zwolle in. De binnenstad van Zwolle was voorzien van oude opgepimpte lampenkappen. Heel sfeervol om te zien. We wandelden via de vele historische gevels en straatjes naar de Sassenpoort. We zagen prachtige herenhuizen en uiteindelijk kwamen we uit bij de Peperbus en lieve vrouwenbasiliek. Deze laatste zijn we naar binnen gegaan om te bezichtigen. We waren op zoek naar de apostelbalk. Er zouden 12 apostelen op afgebeeld staan, waaronder Jacobus de Meerdere, herkenbaar aan zijn pelgrimsstaf. In de kerk was het stil, sereen. Midden in zo’n levendige stad zo’n rustige plek. Ik ben ontroerd.

 

 

 

 

 

 

 

We aten bij een kleine pizzeria een pizza van 6 euro (altijd blij dat we weer een low budget maaltijd vinden) en daarna zochten we ons slaapadres op via vrienden op de fiets.