Alweer meer als een week geleden. Pinksteren.
Klaasje en ik moesten onze 3e liturgische bloemschikking op rij verzinnen. En dat proces had wel wat van een geboorte in zich.
In het christendom heeft dit feest de naam Pinksteren gekregen n.a.v. het Griekse woord “Pentekostos”, dit betekend vijftigste. Tijdens het pinksterfeest wordt herdacht dat de Heilige Geest, de derde Persoon van de Allerheiligste Drie-eenheid (vader en zoon) neerdaalde uit de hemel op de apostelen en andere aanwezige gelovigen. Na Jezus’ dood op Goede Vrijdag en zijn verrijzenis op Pasen hebben de leerlingen van Jezus nog veertig dagen lang (tot Hemelvaart) de steun van zijn aanwezigheid gehad waarbij hij hun nog eens uitlegde wat de betekenis was van alles wat hij gedaan had tijdens zijn openbare optreden. Op de veertigste dag van Pasen (let op: niet de veertigste dag na Pasen) werden de leerlingen door Jezus’ Hemelvaart alleen achtergelaten. Wel had hij beloofd dat hij de Geest van God, de Heilige Geest zou sturen die hen geestelijk verder zou leiden en hen de kracht zou geven om getuigen van het evangelie te zijn. Op de vijftigste dag van Pasen, tien dagen na Hemelvaart, op Pinksteren, kwam de beloofde Heilige Geest met wind en vuur over de discipelen.
(tekstbron:wikipedia)
Uiteindelijk nadat we zelf de Geest ontvingen 🙂 ontstond het idee om in een grote vuurschaal (van buiten) op een ijzeren stander een schikking te maken. Oranje & Rood een vurige kleur. Wuivende pluimen bewegen in de wind.
We hebben de volgende tekst aangeleverd om voor te lezen bij de schikking.
In de vuurschaal een vurige schikking.
Vuur verwarmt, vuur verlicht, vuur zet in beweging.
De hedera ranken als teken van God en de Geest.
Ze “waaien” rond. De wind van Pinksteren.
Leven & Meer 