Het lange afstandswandelen is de laatste maanden vanwege mijn gezondheid niet mogelijk. Toch maar niet bij de pakken neerzitten en proberen om korter te wandelen.
Zo ook de eerste week van Maart. Mijn moeder en ik hadden deze week ingepland om te pelgrimeren. De teleurstelling was voor ons allebei groot toen ik dit af moest zeggen. We hebben elkaar die week opgezocht in Bourtange. Gewoon even samen zijn.
Vesting Bourtange (in het Gronings: Boertang) is een vestingdorp in de provincie Groningen, dat tijdens de Nederlandse Opstand is aangelegd. Bourtange ligt in de gemeente Vlagtwedde, in de streek Westerwolde. Het is een beschermd dorpsgezicht. Hoewel de grachten en muren anders doen vermoeden, heeft Bourtange nooit stadsrechten gehad.
(Informatiebron:wikipedia.)
Net als met Biessum heb ik met Bourtange ook een speciale band. De zus van mijn oma woonde net buiten het dorp met haar man. Ik heb geweldige jeugdherinneringen aan haar. Mijn zusje en ik mochten elke vakantie een weekje uit logeren bij “tante Trijntje”. Ze nam de honneurs waar voor mijn oma/haar zus, die al jong gestorven was. Niks was te gek. Alles mocht. Geen zin om te douchen? Doe je het toch niet… Laat opblijven. Schommelen op een plankje in de appelboom. Grote zwarte spinnen kwamen we tegen en samen met mijn zusje in een tweepersoonsbed met wollen dekens. Gebakjes en theeparty’s, alles kon. Jammer genoeg is ook zij al heel wat jaartjes geleden overleden.
Mijn moeder en ik hebben haar graf bezocht, koffie gedronken in ’t oal Kroegie en heerlijk gewandeld door en om “Boertang” heen. Zeker een aanrader!