Jacobspad & Jubileum

Mijn moeder en ik realiseerden ons afgelopen maand dat het alweer meer als 10 jaar geleden is dat we zijn begonnen aan het Jacobspad. Het idee ontstond om ter ere van ons jubileum,😀 een dag te wandelen met als beginpunt Uithuizen, waar op 17 Augustus 2013 alles begon.

En wat een mooie dag hebben we beleefd. Het was wat spannend, want begin van de week was er in Groningen en Drenthe code geel afgegeven. Het zou gaan sneeuwen. Maar al wat er gebeurde er viel geen sneeuw. En later bleek dat er op de dag zelf ook geen sneeuw of regen viel. We hadden zelfs af en toe zon! En dat mocht in de krant, want wat is November nat geweest.

We verzamelden in Zeerijp. Daar lieten we een auto staan en met de andere auto door naar de katholieke St. Jacobus de Meerdere kerk in Uithuizen. We hadden koffie met wat lekkers meegenomen en nadat we dit in de auto soldaat hadden gemaakt ging de wandeling van start. De klokkentoren sloeg 10 uur.

We zijn niet in de kerk geweest. Dat hebben we in 2013 wel gedaan (zie trouwens Dag 1 van het Jacobspad Uithuizen-Hasselt.) Nu de tijd genomen voor een aantal leuke foto’s om en nabij de kerk en het Jacobsmonument.

Het komt ons al snel weer bekend voor. Via een prachtig pad lopen we langs de Menkemaborg. Deze borg is in 1921 geschonken aan het Groninger museum. Er zijn wisselende exposities te zien, de tuin is prachtig aangelegd en er is een restaurant/cafe gevestigd.

Aangekomen in het dorpje Oldenzijl besloten we een stukje rechtsaf te lopen naar de St. Nicolaaskerk. Een toepasselijke naam in deze tijd van pepernoten en sinterklaas. Het kerkje was open.

We zagen toevallig dat het naastgelegen gezinshuis, “ik & zorg” een RUST punt was. Op plekken als deze kan je een bakkie krijgen (tegen een kleine bijdrage) en even naar het toilet. We werden letterlijk en figuurlijk warm onthaalt. Na koffie met notenkoek en een leuk gesprek vervolgden we onze reis.

We lopen wederom de “Groninger Meseta” in. Een weids en eenzaam landschap.

Voor het dorp Zeerijp stoppen we bij boerderij de Diek’n. Nu natuurlijk geen terras open of appeltaart, maar evengoed mogelijkheid om (buiten) te zitten en zelfs een bakje koffie/thee te maken. Zittend in het zonnetje hebben we onze broodjes ei opgepeuzeld.

Al snel liepen we Zeerijp in en hebben op ons gemak in de Jacobuskerk gekeken. 14 kilometer gewandeld. We zagen daar een prachtig gedicht. Daar sluiten we deze dag mee af.

Champagne (streek)

Als ik me down, melancholiek of verdrietig voel, bekijk ik vaak foto’s. En, omdat ik me de laatste weken zo voel heb ik o.a. foto’s bekeken van de vakanties zo’n 13 jaar geleden tot nu. Wat zijn de jongens daar nog klein! En wat genieten we dan met elkaar. In de loop der jaren hebben we al veel van Frankrijk gezien. Afgelopen Herfstvakantie zijn mijn man en ik saampjes weg geweest. De kleine jongens zijn inmiddels groter gegroeid en bleven thuis. Fijn, de pubers in hun eigen habitat. 🙂 We hebben een heel stuk met de camper door de champagnestreek gereden, waar we een aantal jaren geleden met de kleine jongens ook zijn geweest.

De champagnestreek ligt in het Noorden van Frankrijk en omvat 4 departementen. Ardennes, Marne,  Haut-Marne en Aube.

Het klimaat is vrij mild, onder invloed van een luchtstroom die vanaf de Atlantische Oceaan komt. De winters zijn zacht en de zomers kunnen heet zijn. Over het hele jaar genomen valt er regelmatig neerslag.

De bodem van de champagnestreek bestaat uit een dikke laag krijt met daarbovenop een dunne laag vruchtbare aarde. Die krijtlaag wordt ook gebruikt om kelders in uit te graven. Hierin kun je de champagne daarna goed bewaren omdat er wonderlijk genoeg in zo’n kelder een stabiele temperatuur en luchtvochtigheid aanwezig is. (Bron: Wikipedia).

Wij zijn via het departement Ardennes, “La champagne” binnengereden en hebben een nacht overnacht (op een gratis camperplek) in het dorp Charleville-Mezieres.

Daarna door naar Reims waar ik heel graag weer naar/in “la cathedrale des anges”, “de kathedraal van de engelen” wou. Wat mij betreft 1 van de mooiste kathedralen in Frankrijk. Ik heb er in 2016 al een blog aan gewijd. Te vinden rechts, Onderwerp. Klik op vakanties.

Enfin, na Reims door naar Epernay. Met de camper een nacht gestaan naast een kerkje (met luidende klokken) en platanen en een pleintje met een jeu de boule baan, waarop oude mannekes (urenlang) samen balletjes rolden. Franser en leuker kan bijna niet. Nou……?? Een fles champagne zou het gehele sfeertje wel ietsepietsje leuker maken.

Dus we zijn weer eens gaan kijken op de avenue de champagne. Hier steken de grote wijnhuizen elkaar de loef af met marmer en groot-groter-grootse huizen. Wat een luxe uitstraling. Franse kennissen uit Parijs zeggen dat deze avenue nog duurder is als de Champs-Elysees in Parijs, vanwege al de miljoenen flessen champagne die opgeslagen zijn in de krijtkelders onder de rue.

Uiteindelijk zijn we met een fles gekoelde bubbels terug gegaan naar de camper om daar terwijl de schemer al in viel naar de boulende mannekes te kijken en af en toe aan ons glas te nippen. Ja, zoals ik al dacht. Maakt het leven ietsepietsje leuker.

Inktzwam

Na een tijd van droogte werden we in Drenthe getrakteerd op een korte periode met flinke buien. Uit mijn werk vielen ze me opeens op. Zomaar stonden ze er. Een groep geschubte inktzwammen. Geen tijd om er wat mee te doen. Met die gedachte ben ik er een aantal keren langs gereden. Tot ik me bedacht bewust tijd te nemen om voor mijn werk aan even te stoppen om ze te bewonderen en te fotograferen. Een fijne ervaring was dat. Het voordeel van ’s avonds vroeg op bed liggen vanwege mijn rug is dat ik meer over deze zwammen te weten kon komen.

Geschubte inktzwammen dus. Vanaf Juli – Oktober is deze zwam te vinden op pas omgewerkte akkers, weilanden, parken en wegbermen. Een jonge geschubde inktzwam kun je goed eten. Evengoed wordt er in veel landen uit de oudere exemplaren die al vervloeien een soepje bereid. Dit soepje schijnt tot voedselvergiftiging te kunnen leiden. Vroeger ving men het zwarte vocht van de rand op, enkele druppels Arabische gom erbij en je hebt bruikbare inkt.

Leuke weetjes allemaal. Toch eet ik zelf niet zomaar paddenstoelen uit de natuur. Ik ben te bang dat er een giftig exemplaar bij zit.

Weten jullie nog meer bijzonderheden over deze zwam?

Hiking Poles

Ja, het is er eindelijk van gekomen. Deze vrouw heeft wandelstokken gekocht.

Het heeft zijn tijd gekost. Ik wist in eerste instantie niet eens het verschil tussen Nordic Walking sticks en Hiking poles. En ik dacht natuurlijk net zoals vele anderen met mij dat ze voor in de bergen waren, je wel heeeeeel oud moest zijn of wel heeeeel slecht ter been. Evengoed kunnen ze gebruikt worden met de voorgaande 3 redenen, maar ook de jonge, vlotte vrouw en man van deze tijd gebruikt ze. Laat ik nou net tot die laatste categorie behoren. 🙂 Nee, hoor grapje natuurlijk.

Ik hoorde er steeds meer positieve dingen over. Op de rugscholing van afgelopen najaar kwamen ze meerdere malen ter sprake en ik zag ze ook steeds meer afgelopen jaar tijdens mijn wandelingen. Dat heb je ook als je zwanger bent, zie je overal zwangeren of kinderwagens.

Maargoed, dan heb je het besloten, maar welke moet je dan kopen?

Dat is een moeilijk punt en tegelijk denk ik ook voor iedereen verschillend. Hoeveel geld wil je er aan uitgeven? Welk merk heeft je voorkeur? Wil je inklapbare? Het is geenzins mijn bedoeling om hier een merk te promoten. Ik heb dus heel wat gesurfd on the internet en een keuze gemaakt waarvan ik dacht dat het goed bij me paste.

Afgelopen week ben ik met oefenen begonnen. Ik moet wel in een ritme komen. Eerst maar wat alleen in het bos, zodat niemand me ziet klungelen. Bolt mijn hondje moet er ook aan wennen. ik heb hem al een paar keer bijna aan de carbon punt geregen. Toch loopt het verrassend relaxed. Ik heb nog niet met rugzak geoefend. Dat komt nog… dus wordt vervolgt.

 

Meditatieavond Thema Aandacht

Binnen mijn kerk gemeente zijn er naast de Zondagse kerkdiensten ook vele andere mogelijkheden om aan geloofsbeleving te doen. Ik heb mij voor 3 meditatieavonden ingeschreven rondom 3 thema’s. Het 1e thema ging over aandacht. Er werd een tekst voorgelezen. In dit geval uit een boekje met columns van J.J. Suurmond. Daarna in stilte dit stuk tekst overpeinzen/mediteren, zo’n 10 minuten. Vervolgens wat in je opkomt in stilte creatief vormgeven. Daarvoor kon worden gebruikt klei, verf, collages etc.

Er stond in de tekst iets over de 3 eenheid van God. Vader, Zoon en Heilige Geest.

Ik moest terugdenken aan mijn volwassen doop in 1995. Het gevoel daarvan en hoe emotioneel ik toen geloofde versus de ontwikkeling die je daarin doormaakt.

Ik heb het papier met ecoline “gedoopt”. In 3 kleuren.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dopen

In de naam van

De Vader

De Zoon

De Heilige Geest

3

Geloof hoop liefde

Blauw groen roze

Levende God

Het leven inblazen

Er ontstaan wegen, paden.

Korte wegen en lange wegen.

Een weg om alleen te gaan.

Wegen die elkaar kruizen.

Een weg om samen op te lopen.

Eikengallen

 

In het bos kwam ik afgelopen week opeens deze eigenaardige, wonderlijke balletjes tegen. Wat hebben ze met elkaar gemeen?

Ze zitten allemaal vastgeplakt op een eikenblad.

Ik ben gaan speuren op internet en het blijken “eikengallen” te zijn. Nooit van deze naam gehoord? Ik ook niet. 🙂

Een gal is een abnormale groei die door een gastheer wordt geproduceerd in reactie op de aanwezigheid van een ander organisme. Met andere woorden, in dat bolletje zit een insect en in dit geval een larve van een galwesp. De wesp legt haar eieren in de plant. De gal, waarvan de vorm specifiek is voor een bepaalde parasiet, dient als behuizing en voedsel voor de larve.

Aanvulling van bloglezer Andrys:

Uit de galappels van eikenbladeren werd in het verleden inkt gemaakt door toevoeging van ijzer(II)sulfaat. Deze techniek was al bekend in de Romeinse tijd. De galappels bevatten veel looizuur dat een verbinding maakt met ijzer(II)sulfaat. Deze verbinding is in het begin kleurloos, maar wordt zwart door blootstelling aan de lucht (oxidatie tot ijzer(III)sulfaat). In oude inkten werd daarom een extra kleurstof toegevoegd, een extract van blauwhout, zodat tijdens het schrijven de letters ook leesbaar waren. Deze kleurstof is niet lichtecht en verdwijnt dan ook op den duur. De galinkt is zuur en tast op termijn het papier aan. Dit verschijnsel wordt inktvraat genoemd, die vooral ernstig is als er dik met inkt geschreven is. Bovendien verkleurt de inkt na verloop van eeuwen tot bruin.

Weer wat geleerd……

 

 

Paddenstoelen

Ik heb me deze Herfst zo rijk gevoeld door alle paddenstoelen die ik tegen ben gekomen.

Een explosie leek het wel. Des te meer ik er op lette, des te meer ik er zag. En al die verschillende soorten. Kleine ieniemienie tot hele volkeren bij elkaar. Wonderlijk!

Hieronder een compilatie.

 

 

Wandelen & De Graanrepubliek

Afgelopen week zijn mijn moeder en ik gestart met 1 van de vele wandelingen die uitgezet zijn door “Waddenwandelen”. 1200 kilometer aan wandelmogelijkheden dichtbij het wad. Er bestaat zelfs een app. Wij hebben gekozen voor een gedeelte van de wandeling “De Graanrepubliek”. Het landschap maakt de geschiedenis tastbaar: de rijkdom van de herenboeren, de graanbaronnen en het harde leven van de boerenarbeiders en -meiden.. Echter….

Er bleek een stormachtige dag met veel (mot)regen te zijn voorspeld. Evengoed toch de stoute schoenen aangetrokken en op naar Bad Nieuweschans. De plaats dichtbij Duitsland is natuurlijk heel bekend om zijn bronnenbad en aldaar in de brasserie hebben we een flinke bui laten overtrekken onder het genot van koffie met hun bekende worteltjestaart.

Maar even door de zure appel heen bijten. Gelijk al wat verkeerd gelopen. Ik ging ervan uit dat het station dichtbij het kuuroord zat. Het leverde echter wel bijzondere plekjes en gebouwen op.

Met de auto naar het station en daar zien we al duidelijk aangegeven waar we moeten beginnen. Je kan evengoed ook zelf een route maken. Het hele wandelnetwerk hangt van knooppunten aan elkaar, net zoals veel fietsroutes zijn opgebouwd.

We lopen richting Nieuwstatenzijl, langs de Westerwoldsche Aa. Een oud riviertje nabij Westerwolde dat richting de Dollard stroomt en deels rijksgrens is.

Via een pad vol “Grunniger klaai” lopen we vol tegen de wind en regen door de velden.

We passen het pad wat aan, want we willen langs een aantal prachtig uitziende herenboerderijen lopen.

Vervolgens snijden we een stuk van de route af, want 18 kilometer is vandaag voor mijn lichaam teveel van het goede. Een mens moet zijn beperkingen toegeven. We eten in Drieborg onze meegebrachte lunch zonder regen! Daarna via Nieuw Beerta i.p.v. er omheen. Hier staan ook imposante boerderijen. De klei ligt er kaal en donker bij. De landerijen zullen in de Zomer een hele andere uitstraling hebben. Het graan vermaalt men niet meer tot broodmeel, maar wordt verkocht als veevoer. Het stro wordt tot grote balen geperst. Via een lange weg terug richting Nieuweschans. Dat laatste stuk een beetje saai. Veel regen en storm. Mijn moeder had regelmatig ruzie met haar paraplu. Toch kijkt ze wel heel gelukkig. 🙂

Maastricht

2 September 2016

Na een zweterige nacht in de Stayokay te Maastricht staan we vroeg op om te ontbijten. We hebben fietsen gehuurd. Er wordt vandaag niet veel gewandeld dus. We willen vanmorgen beginnen met een dienst in de basiliek op het Onze Lieve Vrouwenplein. Gisteren hebben we de basiliek al rustig bekeken. Opvallend van een afstand gezien zijn de 2 smalle ronde torentjes. Deze kerk stamt grotendeels uit de 12e eeuw. Je komt binnen via de Merodekapel, waar zich het bijzondere beeld van de “Onze Lieve Vrouwe Sterre der Zee” bevindt.

Na de dienst stappen we weer op de fiets om Maastricht en omgeving te leren kennen. We fietsen richting de St. Pietersberg en beklimmen hem. Hier komen allemaal wandelpaden samen. We hebben een prachtig uitzicht en zien in de verte wijnranken? He? Dat is interessant. Mijn moeder wil er graag naartoe. Dus de berg weer af en richting de wijngaarden van de Apostelhoeve. http://www.apostelhoeve.nl

Ik waan me in mijn geliefde Frankrijk.

Een stuk verder komen we (lopend, ik heb het zweet al op de rug staan) via de Cannerberg, de poort naar een groeve (Jezuïetenberg) en een voormalig hoofdkwartier van de NATO uit bij Chateau Neercanne. Zo mooi! Luxe uitstraling. Wit linnen gedekte tafels, parasolletjes, bubbels. Het contrast met ons (verfomfaaid, zweterig, korte broek) kan niet groter zijn op dit moment. Toch zijn we meer dan welkom om in de tuin en het hotel te kijken en om buiten aan een tafeltje in de schaduw een heerlijk kopje koffie te drinken. Men is heel vriendelijk tegen ons. We zijn er getuige van hoe heel sjiek aangeklede gasten in het Frans welkom geheten worden voor de lunch.

We horen onder het genot van ons kopje koffie van een moeder en dochter naast ons dat in een dorp verderop (Kanne) een geweldige patissier zit. Wisten wij veel dat we toen al in België waren… Bij  bakkerij Smets kopen we 2 verrukkelijk uitziende Franse gebakjes en nemen die mee om ergens op de terugweg op te peuzelen. We crossen terug naar Maastricht en bekijken daar nog van alles. De oude stadsomwalling, de Helpoort, de Bisschopsmolen. We eindigen uiteindelijk weer bij de St. Servaas, want we willen graag de rondleiding nog doen. En dat blijkt zeker de moeite waard te zijn. Een gepassioneerde vrijwilligster laat ons van alles zien. De crypte van de H. Servatius, de schatkamer, ze neemt ons zelfs mee helemaal omhoog de klokkentoren in. Dat was een hele klim!

We fietsen richting het stadhuis en gaan bij een pizzeria op een terras zitten met een glaasje. De marktkooplui zijn druk aan het opruimen. Wij genieten van een heerlijke pizza en overnachten nog een nacht in de Stayokay om “morgen” verder te wandelen.

Klooster Dagorde

Een verblijf in het klooster draait letterlijk allemaal om de diensten per dag. Als je wilt verblijven in een klooster wordt er vaak affiniteit gevraagd met God. Het wordt erg op prijs gesteld als je (een aantal van) de getijdengebeden in de kerk alsook de maaltijden bijwoont. Op zich niet onredelijk vind ik, je zou anders ook gewoon naar een hotel kunnen gaan. Wat op zijn tijd ook helemaal geen slecht idee is, maar je komt naar een klooster met een bedoeling. Toch?

Die bedoeling kan variëren per persoon. In Egmond maar ook in andere kloosters proberen ze een plaats te zijn van gebed en ontmoeting, van rust en stilte, waar iedereen zich thuis mag voelen en op adem mag komen. Het gaat dus niet alleen om rust en stilte, maar vooral om de zoektocht naar jezelf en/in God.

De dagorde, varieert per klooster en is vooral afhankelijk van het feit hoe oud en hoe groot de inwonende gemeenschap is.

Onderstaande dagorde is de dagorde van de abdij in Egmond.

06.00 uur

Lezingendienst (Metten)

 

07.30 uur

Ochtendgetijden (Lauden)

09.30 uur

Eucharistieviering

12.30 uur

Middaggetijden

17.00 uur (donderdag om 20.00 uur)

Avondgetijden (Vespers)

20.00 uur

Dagsluiting (Completen).

Over het getijdengebed en de invulling daarvan is genoeg info te vinden via Wikipedia.

In de middeleeuwen begon men met 8 diensten per dag.

*De metten gedurende de nacht, om middernacht.

*De lauden rond zonsopgang

*De priem rond 6 uur

*De terts rond 9 uur

*De sext rond 12 uur

*De none rond 15 uur

*De vespers rond 17 uur

*De completen rond 20 uur.

Mijn favoriete diensten zijn de metten, de lauden en de completen.

Steeds werd en wordt het werk onderbroken om weer in contact te komen met God. Soms, als ik weer mijn chaotische zelf thuis ben, bekruipt me het gevoel dat in het klooster het steeds maar doorgaat op dezelfde manier. Of ik hier ben of daar, de getijden blijven net als eb en vloed steeds maar doorgaan. Heel mooi en geruststellend.

De maaltijden gebruik je (afhankelijk van welk klooster) steeds vaker gescheiden van de monniken of nonnen. In het eigen gastenhuis en vaak in stilte.

De tijd die overblijft…. kun je gebruiken om te lezen, studeren, schrijven, wandelen, bidden, yoga te beoefenen, fotograferen, rusten, denken, huilen, slapen etc….

Bijna alle kloosters in Nederland gaan uit van het Katholieke geloof. Er is op dit moment naar mijn weten 1 Protestants Klooster in Jorwert (Friesland).

De kloosterlingen zelf, mannen of vrouwen, hebben zich verenigd omtrent een gemeenschappelijke geloofsopvatting en kloosterregel waaraan zij gebonden zijn. Zij leven op een permanente wijze samen binnen één en dezelfde plaatselijke gemeenschap. Meerdere kloosters van gelijkgezinde religieuzen vormen samen een kloosterorde.

Voorbeelden van kloosterordes:

De monniken (Abdij Egmond) en nonnen (Liobaklooster) in Egmond zijn Benedictijn, evenals de nonnen in Oosterhout waar ik in Januari 2017 was. Vorig jaar Juni was ik in het klooster in Huizen. Daar leven Dominicanen. Ik ben ook een keer in de Sion Abdij te Diepenveen geweest. Daar leefden de Cisterciënzer monniken. Inmiddels is het klooster gesloten en is deze orde verhuist naar Schiermonnikoog. Ook hebben we nog de orde van Trappisten en nog vele meer. Ikzelf vindt de verschillende kloosters prachtig, maar al die ordes verwarrend en soms vermoeiend. De mens maakt zoveel regels zelf of interpreteert het op een bepaalde manier.

http://www.abdijvanegmond.nl

http://www.liobaklooster.nl

http://www.olvabdijoosterhout.nl

http://www.kloosterschiermonnikoog.nl

http://www.kloosterhuissen.nl